I've Seen Too Much - Andrew Peterson

I know it sounds crazy

But I know what I saw

When the sun came up on the brightest day

From the darkest night of all

I saw the Man die

They laid Him in the tomb

And I know ‘cause I saw it with my own two eyes

When He stepped into the room

And I’ve seen too much, too much to deny

I’ve seen too much, too much to say goodbye

So we scattered to the four winds

To tell them what we know

But I get so tired and the doubt creeps in

And the doubt won’t let me go

And it’s all I can do to get up in the morning

All I can do to stand up in the storm

When all I remember’s the passing form

A glimpse of the glory before it was gone

And I get so tired of this ridicule

But I cannot deny what I know to be true

'Cause I’ve seen too much

What else can I do?

Where else can I go, Lord?

Where else can I go… but to You?

I’ve seen too many faces

All shining like the sun

I’ve seen too many skies on fire

Like the face of the Holy One

I’ve seen too many eyes wide open

That once were so blind

All burning with the beauty of the same love

The same love that opened mine

And I’ve seen too much, too much to deny

I’ve seen too much, too many points of light

I know too much, I saw the scars and touched His skin

That’s how it was, and I cannot hold it in

I’ve seen so much that cannot be explained

And I realize it’s a mystery of faith

But my friend was dead and He walked out of the grave

And I knew the world would never be the same

I saw too much, when I looked into the eye

Of the One I love and the One who loves me

And there was nowhere left to hide

I’ve seen too much, too much to deny

I’ve seen too much, too much to say goodbye

Too many points of light, too much to say goodbye

Ik weet dat het gek klinkt

Maar ik weet wat ik zag

Toen de zon opkwam op de helderste dag

Van de donkerste nacht van allemaal

Ik zag de man sterven

Ze legden Hem in het graf

En ik weet het, want ik zag het met mijn eigen twee ogen

Toen Hij de kamer binnenstapte

En ik heb te veel gezien, te veel om te ontkennen

Ik heb te veel gezien, te veel om afscheid te nemen

Dus we verspreidden ons naar de vier winden

Om hen te vertellen wat we weten

Maar ik word zo moe en de twijfel sluipt binnen

En de twijfel laat me niet los

En het is alles wat ik kan doen om 's ochtends op te staan

Alles wat ik kan doen om op te staan ​​in de storm

Als alles wat ik me herinner het doorgeefformulier is

Een glimp van de glorie voordat het weg was

En ik word zo moe van deze spot

Maar ik kan niet ontkennen wat ik weet dat waar is

Omdat ik te veel heb gezien

Wat kan ik anders doen?

Waar kan ik anders heen, Heer?

Waar kan ik anders heen... dan naar jou?

Ik heb te veel gezichten gezien

Allemaal stralend als de zon

Ik heb te veel luchten in brand zien staan

Als het gezicht van de Heilige

Ik heb te veel ogen wijd open gezien

Die eens zo blind waren

Allemaal brandend van de schoonheid van dezelfde liefde

Dezelfde liefde die de mijne opende

En ik heb te veel gezien, te veel om te ontkennen

Ik heb te veel, te veel lichtpunten gezien

Ik weet te veel, ik zag de littekens en raakte Zijn huid aan

Zo was het, en ik kan het niet inhouden

Ik heb zoveel gezien dat niet kan worden verklaard

En ik realiseer me dat het een mysterie van geloof is

Maar mijn vriend was dood en hij liep het graf uit

En ik wist dat de wereld nooit meer hetzelfde zou zijn

Ik zag te veel toen ik in de ogen keek

Van Degene van wie ik hou en Degene die van mij houdt

En er was nergens meer om te verbergen

Ik heb te veel gezien, te veel om te ontkennen

Ik heb te veel gezien, te veel om afscheid te nemen

Te veel lichtpunten, te veel om afscheid te nemen