Волчица - Андрей Никольский

Далеко за утренним туманом,

Так далеко, что может лишь присниться,

Падала, избитая обманом,

Тощая, голодная волчица

Она не знала всех тайн и превратностей,

Она не знала, что бывает в жизни подлость,

Она считала, что для жизни хватит малости —

Не быть голодной и ловить глотками вольность

Короткий век в отчаянной борьбе,

И если сердце жизнь ещё держало,

То стёрлись зубы, и огонь в зрачке

Сгорал, мерцая, судорожно, вяло

Не добежать до дома ей сегодня,

Не облизать волчат, свернувшихся в клубочек,

На всё на свете светит власть господня,

И не даёт ни времени и не отсрочек

Промёрзло всё до дна,

Одна душа светилась,

И жаркий мозг ей рисовал виденья,

Но сердце треснуло, упало и разбилось

В судьбе нет жалости

И нет в судьбе прощенья

Далеко за утренним туманом,

Так далеко, что может лишь присниться,

Падала, избитая обманом,

Тощая, голодная волчица…

Ver voorbij de ochtendmist

Zo ver weg dat je alleen maar kunt dromen

Viel, geslagen door bedrog,

Magere, hongerige wolf

Ze kende niet alle geheimen en wisselvalligheden,

Ze wist niet dat gemeenheid in het leven voorkomt,

Ze geloofde dat een beetje genoeg is voor het leven -

Heb geen honger en neem vrijheden met een slokje

Een korte leeftijd in een wanhopige strijd,

En als het hart nog steeds het leven vasthield,

Toen waren de tanden versleten en het vuur in de pupil

Verbrand, flikkerend, krampachtig, traag

Ren vandaag niet naar haar huis,

Lik wolvenwelpen niet opgerold in een bal,

De kracht van de Heer schijnt op alles in de wereld,

En geeft geen tijd of vertragingen

Alles bevroor tot op de bodem,

Eén ziel straalde

En haar hete brein trok visioenen voor haar,

Maar het hart kraakte, viel en brak

Er is geen medelijden in het lot

En er is geen vergeving in het lot

Ver voorbij de ochtendmist

Zo ver weg dat je alleen maar kunt dromen

Viel, geslagen door bedrog,

Magere, hongerige wolf...