Дон - Андрей Никольский

Мой дед казак

Мой дед казак —

Да что ж мне, братцы, клясться?

Да вот и шашку я повесил по ковру.

Я вас прошу никак не сомневаться:

Мой дед — казак,

Ей-богу, я не вру.

Эх, казаки полмира проскакали,

А если б надо было, заново прошли,

И на груди у них блестят медали,

И на груди у них Георгия кресты.

Пусть бог не даст,

Придёт пора лихая,

И казаков опять покличут вдруг в поход.

А наготове деда шашка боевая,

Я знаю точно, что она не подведёт.

Mijn grootvader is een Kozak

Mijn grootvader is een Kozak

Wat moet ik zweren, broeders?

Ja, ik heb de sabel aan het tapijt gehangen.

Ik vraag je niet te twijfelen:

Mijn grootvader is een Kozak

Bij God, ik lieg niet.

Oh, de Kozakken bereden de halve wereld,

En als het nodig was, gingen we weer door,

En medailles schijnen op hun borst,

En ze hebben een kruis op hun borst.

Moge God niet geven

De tijd zal snel komen

En de Kozakken zullen plotseling weer worden opgeroepen om te marcheren.

En opa's gevechtssabel is klaar,

Ik weet zeker dat ze je niet in de steek zal laten.