Under Azure Skies - Anata

Blood boils under azure skies

A man astray, obsessed in his search

Exploring vast lands

Deserts of sand and stone

Now heading for the open sea

Where his dreams are at

And his mind is set free

The scornful sun burns, tears his skin

The salt breeze tears his open eyes

And the whirling sand will dry his throat

But the journey must go on

He found his call, he is now a slave

On the mission to find his soul

And eternity seems ever so deep

And with every wish

The distance seems to grow

And then at least

Somewhere by the horizon line

The ocean lies mighty, calm and wide

And just when all his strength was gone

And all his hope was lost

His will was strong

And all that remained but his torn limbs

Covered by dust

Reaching for the distant shore

He raises to his feet but falls

When his feet are sore

A painful effort like a grain of sand

Malicious god gives him hand

A hand that beats him to the ground

And the cry for help echoes

Without a sound

Out of reach are all the visions

About his mind set free

The sun laughs as he kneels

Before his destiny

When ages of burning energy

Flows through a peerless body

And you experience strength

Far beyond what you would never know

Is when you realize that what counts

In the end is the journey itself

So with a smile let your struggle in pain

Be crowned by death

An eternity in the moment

Is when silence screams with emptiness

And when I felt relief

Was when the tide washed away

The blood of my broken limbs

Bloed kookt onder de azuurblauwe hemel

Een afgedwaalde man, geobsedeerd door zijn zoektocht

Uitgestrekte landen verkennen

Woestijnen van zand en steen

Nu op weg naar de open zee

Waar zijn dromen zijn?

En zijn geest is bevrijd

De minachtende zon brandt, scheurt zijn huid

De zoute bries scheurt zijn open ogen

En het kolkende zand zal zijn keel drogen

Maar de reis moet doorgaan

Hij heeft zijn roeping gevonden, hij is nu een slaaf

Op de missie om zijn ziel te vinden

En de eeuwigheid lijkt ooit zo diep

En met elke wens

De afstand lijkt te groeien

En dan tenminste

Ergens bij de horizonlijn

De oceaan ligt machtig, kalm en breed

En net toen al zijn kracht weg was

En al zijn hoop was verloren

Zijn wil was sterk

En alles wat overbleef behalve zijn gescheurde ledematen

Bedekt met stof

Reiken naar de verre kust

Hij komt overeind maar valt

Als zijn voeten pijn doen

Een pijnlijke inspanning als een zandkorrel

Kwaadaardige god geeft hem de hand

Een hand die hem tegen de grond slaat

En de roep om hulp echoot

Zonder geluid

Buiten bereik zijn alle visioenen

Over zijn geest bevrijd

De zon lacht terwijl hij knielt

Voor zijn lot

Wanneer eeuwen van brandende energie

Stroomt door een weergaloos lichaam

En je ervaart kracht

Veel verder dan wat je nooit zou weten

Is wanneer je je realiseert dat wat telt

Uiteindelijk is de reis zelf

Dus laat je strijd met een glimlach pijn lijden

Worden gekroond door de dood

Een eeuwigheid in het moment

Is wanneer stilte schreeuwt van leegte

En toen ik opluchting voelde

Was toen het tij wegspoelde

Het bloed van mijn gebroken ledematen