Aim Not at the Kingdom High - Anata

Bounds of the kingdom divine

From the horizons of God

The angel beholds our world in flames

And the crowds who rejoice

In both pleasure and pain

Her heart is filled with tears

Heavy as wings of the raven dark

For her father the lord forbade her

To taste the apple

That fell to the ground

For all the pleasures of heaven are shallow

Though eternal

I would trade this for a day

Among the mortals

For just a day

I would sacrifice all that was given to me

My whitest wings, my faith

And my virginity, so take my soul

Blacken my wings and let the gates

Of light be forever closed

Mortals — Open your arms

And greet me with what never was

Given to me

Initiate me into all that was

Hidden from me

My hunger is insatiable, my wish for fire

Is deeper than the skies

And like the fallen angels we will ruin

All that is trying to hold us back

Virgin maidens are to be engaged

In the obligations to those of the damned

And the angel prayed

To ascend in our world

As she was given to the flames

For we are not the children of God

And we aim not at the kingdom high

All that is divine is to be dead

And all that ever was in decline

For shallow are the pleasures of God

And I aim not at the kingdom high

«So give me pain

Teach me to know myself again

For self-denial is the norm

On which all my thoughts

And identity was formed

So show me pain

Fulfill all my dreams

That have been veiled in vain

For my blood and my veins are of sin

And my soul has been sold so show me pain»

Grenzen van het goddelijke koninkrijk

Van de horizon van God

De engel aanschouwt onze wereld in vlammen

En de menigte die zich verheugt

Zowel in plezier als in pijn

Haar hart is gevuld met tranen

Zwaar als vleugels van de ravendonker

Voor haar vader verbood de heer haar

Om de appel te proeven

Dat viel op de grond

Want alle geneugten van de hemel zijn oppervlakkig

hoewel eeuwig

Ik zou dit voor een dag willen ruilen

Onder de stervelingen

Voor slechts een dag

Ik zou alles opofferen wat mij was gegeven

Mijn witste vleugels, mijn geloof

En mijn maagdelijkheid, dus neem mijn ziel

Maak mijn vleugels zwart en laat de poorten open

Van licht is voor altijd gesloten

Stervelingen — Open je armen

En begroet me met wat nooit was

Gegeven aan mij

Laat me kennismaken met alles wat was

Verborgen voor mij

Mijn honger is onverzadigbaar, mijn verlangen naar vuur

Is dieper dan de lucht

En net als de gevallen engelen zullen we ruïneren

Alles wat ons probeert tegen te houden

Maagdelijke maagden moeten worden verloofd

In de verplichtingen aan die van de verdoemden

En de engel bad

Om op te stijgen in onze wereld

Zoals ze aan de vlammen werd gegeven

Want we zijn niet de kinderen van God

En we richten ons niet op het koninkrijk hoog

Alles wat goddelijk is, is dood zijn

En alles wat ooit in verval was

Want oppervlakkig zijn de geneugten van God

En ik mik niet op het koninkrijk hoog

"Dus geef me pijn"

Leer me mezelf weer te leren kennen

Want zelfverloochening is de norm

Waarop al mijn gedachten

En identiteit werd gevormd

Dus laat me pijn zien

Vervul al mijn dromen

die tevergeefs zijn versluierd

Want mijn bloed en mijn aderen zijn van zonde

En mijn ziel is verkocht, dus laat me pijn zien»