Metamorphosis by the Well of Truth - Anata

It’s the time of the day when I lay down to rest

To impressions of the day digest

But thoughts of my existence emerge

Who am I and why am I?

My consciousness can’t be purged

Until a soothing breeze is putting me to sleep

I fall through endless depths

My dreams awake, they’re taking over

Take me on a journey within

I see myself and I see my world

I meet people from my past

But can’t remember where they’re from

They stare at me with hollow eyes

Still disappointment therein lies

I see nations birth and death

One thousand human lives

Begin and end

I see new religions are born

And they fall into oblivio

I witness the births of worlds

And the old ones wither away

New universes are created in storms of fire

The old ones are crushed inside black holes

I see my old life fading away

And a new one is about to begin

I see water sprig

From the well of truth

People congregate

With will to eternal wisdom obtain

Those with false hearts

That taste the water change form

To trembling vile creatures with their insides out

The others are reborn as gods

At the very back of the swarming crowds

I see my tense face, I’m eager with fear

I desire to know but I fear the same fate

The one of others that I just beheld

When monsters with false hearts have expired

And the new gods are sent to conquer the world

As the last one I stand alone by the well

With fear I put out my hands

To finally taste the truth about me

With uncertainty I awake from my dream

What would have happened and who am I?

I seek but can not find the well of truth

And struggle therefore through my life

With fear and eagerness

To godhood or complete demise

Het is de tijd van de dag dat ik ga liggen om te rusten

Naar impressies van de dagsamenvatting

Maar gedachten aan mijn bestaan ​​komen naar boven

Wie ben ik en waarom ben ik?

Mijn bewustzijn kan niet worden gezuiverd

Totdat een rustgevend briesje me in slaap brengt

Ik val door eindeloze diepten

Mijn dromen zijn wakker, ze nemen het over

Neem me mee op reis naar binnen

Ik zie mezelf en ik zie mijn wereld

Ik ontmoet mensen uit mijn verleden

Maar kan me niet herinneren waar ze vandaan komen

Ze staren me met holle ogen aan

Daarin schuilt nog steeds teleurstelling

Ik zie geboorte en dood van naties

Duizend mensenlevens

Begin en einde

Ik zie dat er nieuwe religies worden geboren

En ze vallen in de vergetelheid

Ik ben getuige van de geboorte van werelden

En de oude verwelken weg

Nieuwe universums ontstaan ​​in stormen van vuur

De oude worden verpletterd in zwarte gaten

Ik zie mijn oude leven vervagen

En een nieuwe staat op het punt te beginnen

Ik zie watertwijg

Uit de bron van de waarheid

Mensen komen samen

Met de wil om eeuwige wijsheid te verkrijgen

Degenen met een vals hart

Dat proeft de vorm van waterverversing

Aan bevende gemene wezens met hun binnenkant naar buiten

De anderen worden herboren als goden

Helemaal achterin de krioelende menigte

Ik zie mijn gespannen gezicht, ik sta te popelen van angst

Ik wil het weten, maar ik vrees hetzelfde lot

Die van anderen die ik net zag

Wanneer monsters met valse harten zijn verlopen

En de nieuwe goden zijn gestuurd om de wereld te veroveren

Als laatste sta ik alleen bij de bron

Met angst steek ik mijn handen uit

Om eindelijk de waarheid over mij te proeven

Met onzekerheid ontwaak ik uit mijn droom

Wat zou er gebeurd zijn en wie ben ik?

Ik zoek maar kan de bron van de waarheid niet vinden

En worstel daarom door mijn leven

Met angst en gretigheid

Naar goddelijkheid of volledige ondergang