Those Who Have Eyes - Anasarca

Eight months pregnant.

Homeless crack addict

from the south side of town.

Angel All alone.

Can’t decide

If to confide.

Caught in a lifestyle

for which she knows no relief.

Day after day,

Night after night,

utterly impoverished

surrounded by filth.

Depressed,

and wishing she were dead.

Low self- esteem,

only seventeen.

Been molested,

been raped,

been beaten to the ground

been molested,

been raped,

by the men that promised

to keep her safe and sound.

Low self- esteem,

only seventeen.

Forced to sell her body

and tormented soul —

Depressed,

and wishing she were dead.

Talking to her unborn child —

no one else listens to what she says.

«How long God must I suffer this way,

Please don’t force me to endure another day»

Angel is pregnant —

baby, one month due.

I remember her say —

those who have eyes to see

Will see.

In what she said

I surmised

That look on her face —

with tears in her eyes.

To escape her pain

she decides life ain’t worth livin'.

Angel walks into the path

of the Marta Train,

The nine forty- five.

Acht maanden zwanger.

Dakloze crackverslaafde

vanaf de zuidkant van de stad.

Engel Helemaal alleen.

Kan niet beslissen

Als om te vertrouwen.

Gevangen in een levensstijl

waarvoor ze geen opluchting kent.

Dag na dag,

Avond na avond,

volkomen verarmd

omgeven door vuil.

depressief,

en wenste dat ze dood was.

Een laag zelfbeeld,

slechts zeventien.

misbruikt,

verkracht,

op de grond geslagen

gemolesteerd,

verkracht,

door de mannen die beloofden

om haar veilig en gezond te houden.

Een laag zelfbeeld,

slechts zeventien.

Gedwongen om haar lichaam te verkopen

en gekwelde ziel —

depressief,

en wenste dat ze dood was.

Praten met haar ongeboren kind —

niemand anders luistert naar wat ze zegt.

«Hoe lang God moet ik op deze manier lijden,

Dwing me alsjeblieft niet om nog een dag te verduren»

Angel is zwanger —

baby, over een maand.

Ik herinner me dat ze zei:

degenen die ogen hebben om te zien

We zullen het zien.

In wat ze zei

Ik vermoedde

Die blik op haar gezicht...

met tranen in haar ogen.

Om aan haar pijn te ontsnappen

ze besluit dat het leven niet de moeite waard is om te leven.

Engel loopt het pad op

van de Marta-trein,

De negen vijfenveertig.