The Closeness - All The Right Moves

Alex slams the door

Cries out loud

Throws his fist into the wall

Falls down as tears crawl from his eyes

The summer night that felt so right

When he reached out to hold her hand

The thought was haunting him alive

The chance he thought he’d never have

To hold her heart and hand again

Turns out to be something he’ll never have

It seems that Sarah moved,

Went to school

Hooked up with the new boy in town

And left the other one behind

So Alex waited two more years

In hopes and dreams and vacant fears

That maybe one day he would catch her eye

And Alex wrote a note that told:

The closeness that I get from you

Is like the feeling of the first man to walk the moon

And it’s so unreal

But I suppose you don’t have a clue

The city sleeps and so do you

But my god, I’m wide awake and I’m watching you

And it’s so surreal

But it feels so real

Sarah gets the note

Reads it twice

Then she breaks down and cries

She never knew he felt that way

It’s too late for them anyway

There’s 50 states that separate

And oceans that stand in their way

So Alex hits the bottle hard

Gives out his things, his clothes, his car

Has plans to make this all go away

The bottle hits the floor

And rolls along the wall to where it meets

The mess of pills he planned to dissipate

The next day Sarah gets a call

And flies in for the funeral

At which she sadly stands to give a speech

Shaking, she goes on to read:

(Whitney Wiatt):

The closeness that I get from you

Is like the feeling of the first man to walk the moon

And it’s so unreal

But I suppose you don’t have a clue

The city sleeps and so do you

But my god, I’m wide awake and I’m watching you

And it’s so surreal

But it feels so real to me

I’m barely breathing

In fear of waking you

I’m barely breathing

Tonight, tonight

The closeness that I get from you

Is like the feeling of the first man to walk the moon

And it’s so unreal

But I suppose you don’t have a clue

The city sleeps and so do you

But my god, I’m wide awake and I’m watching you

And it’s so surreal

But it feels so real to me

Alex slaat de deur dicht

Huilt hardop

Gooit zijn vuist in de muur

Valt naar beneden terwijl de tranen uit zijn ogen rollen

De zomeravond die zo goed aanvoelde

Toen hij zijn hand uitstak om haar hand vast te houden

De gedachte achtervolgde hem levend

De kans waarvan hij dacht dat hij die nooit zou hebben

Om haar hart en hand weer vast te houden

Blijkt iets te zijn dat hij nooit zal hebben

Het lijkt erop dat Sarah is verhuisd,

Ging naar school

Verbonden met de nieuwe jongen in de stad

En liet de andere achter

Dus Alex wachtte nog twee jaar

In hoop en dromen en lege angsten

Dat hij misschien op een dag haar aandacht zou trekken

En Alex schreef een briefje waarin stond:

De nabijheid die ik van jou krijg

Is als het gevoel van de eerste man die op de maan loopt

En het is zo onwerkelijk

Maar ik neem aan dat je geen idee hebt

De stad slaapt en jij ook

Maar mijn god, ik ben klaarwakker en ik hou je in de gaten

En het is zo surrealistisch

Maar het voelt zo echt

Sarah krijgt het briefje

Leest het twee keer

Dan stort ze in en huilt

Ze heeft nooit geweten dat hij zich zo voelde

Het is toch te laat voor hen

Er zijn 50 staten die gescheiden zijn

En oceanen die hen in de weg staan

Dus Alex slaat hard op de fles

Geeft zijn spullen, zijn kleren, zijn auto

Heeft plannen om dit allemaal te laten verdwijnen

De fles valt op de grond

En rolt langs de muur naar waar hij samenkomt

De puinhoop van pillen die hij van plan was te verdrijven

De volgende dag wordt Sarah gebeld

En vliegt binnen voor de begrafenis

Waarop ze helaas staat om een ​​toespraak te houden

Bevend leest ze verder:

(Whitney Wiatt):

De nabijheid die ik van jou krijg

Is als het gevoel van de eerste man die op de maan loopt

En het is zo onwerkelijk

Maar ik neem aan dat je geen idee hebt

De stad slaapt en jij ook

Maar mijn god, ik ben klaarwakker en ik hou je in de gaten

En het is zo surrealistisch

Maar het voelt zo echt voor mij

Ik adem amper

Uit angst om je wakker te maken

Ik adem amper

Vannacht vannacht

De nabijheid die ik van jou krijg

Is als het gevoel van de eerste man die op de maan loopt

En het is zo onwerkelijk

Maar ik neem aan dat je geen idee hebt

De stad slaapt en jij ook

Maar mijn god, ik ben klaarwakker en ik hou je in de gaten

En het is zo surrealistisch

Maar het voelt zo echt voor mij