Dorothy - Alison Moyet

I’m running up the stairs

I can hardly breathe again

Into your arms and a perfect day

From the garden where we lay

With the roses all aflame

You called my name and I meant to say

It’s been too long, so long

I looked for your face watching down from the window

Wave me till I’m gone

I remember the dress you wore

And you’re still here with me, but maybe

Dorothy it’s been too long, so long

Now I’m waiting in the dark

In the strangeness of your bed

To hide my face where you lay your head

As I listen to the room

And it speaks about a distance never met

You were there and yet

Dorothy it’s been too long, so long

You left without saying goodbye

And I was so impatient then

Always one too cynical to pray

But I talked to you today

D’you hear me?

Dorothy it’s been too long, so long

Ik ren de trap op

Ik kan bijna niet meer ademen

In je armen en een perfecte dag

Uit de tuin waar we lagen

Met de rozen in vuur en vlam

Je noemde mijn naam en ik wilde zeggen

Het is te lang geleden, zo lang

Ik zocht je gezicht terwijl ik vanuit het raam naar beneden keek

Zwaai met me tot ik weg ben

Ik herinner me de jurk die je droeg

En je bent nog steeds hier bij mij, maar misschien

Dorothy het is te lang geleden, zo lang

Nu wacht ik in het donker

In de vreemdheid van je bed

Om mijn gezicht te verbergen waar je je hoofd neerlegt

Terwijl ik naar de kamer luister

En het spreekt over een afstand die nooit is gehaald

Je was er en toch

Dorothy het is te lang geleden, zo lang

Je ging weg zonder gedag te zeggen

En ik was toen zo ongeduldig

Altijd een te cynisch om te bidden

Maar ik heb je vandaag gesproken

Hoor je me?

Dorothy het is te lang geleden, zo lang