Visioni - ALICE

Soli gli anacoreti nel deserto

Dormono all’aperto

Gli zingari negli accampamenti

Visioni

Passando il mio tempo a comprendere

Dov'è nascosta la quiete

E s’incrociano le relazioni

Vivere almeno una volta

Sospinti dal vento verso l’immensità

Vedi le strade del cielo

Il cielo è una strada che fine non ha

E più lontano vai

E più lontano vai

Sempre meno conosci

Vivo amando di essere niente

Mentre si affaccia l’inverno

Portando le desolazioni

Visioni

Quando è svanita la nebbia

La luce nella memoria

L’alba dentro la sera

Vivi alla periferia

Dei conflitti di Maya e della temporalità

L’acqua che stringi nel pugno

Non la puoi fermare, si libererà

E più lontano vai

E più lontano vai

Sempre meno conosci

Visioni

Quando è svanita la nebbia

La luce nella memoria

L’alba dentro la sera

Sempre meno conosci

Alleen de kluizenaars in de woestijn

Ze slapen buiten

Zigeuners in de kampen

Visioenen

Mijn tijd besteden aan begrip

Waar de stilte verborgen is

En relaties kruisen elkaar

Leef minstens één keer

Door de wind naar de onmetelijkheid geduwd

Zie de straten van de hemel

De hemel is een weg zonder einde

En hoe verder je gaat

En hoe verder je gaat

Je weet steeds minder

Ik leef liefdevol om niets te zijn

Naarmate de winter nadert

De verwoestingen brengen

Visioenen

Als de mist weg is

Het licht in het geheugen

De dageraad in de avond

Woon aan de rand

Van de conflicten van Maya en tijdelijkheid

Het water dat je in je vuist houdt

Je kunt het niet stoppen, het zal losbreken

En hoe verder je gaat

En hoe verder je gaat

Je weet steeds minder

Visioenen

Als de mist weg is

Het licht in het geheugen

De dageraad in de avond

Je weet steeds minder