Sub Rosa - Algebra Suicide

All the stars clustered like rashes

on a cheap woman’s neck

Reminding me of nothing as subtle as a tongue slipped into an ear

Condensed laughter streams in from the wings

I’ve called for it to distract you

I hear you sing a song of temptation and wonder if you wrote it for me

You’ll never tell.

You only give me big, big dumb juicy eyes

I become obsessed with all sorts of omens: birthmarks or plagues or glints in

the eye

From closer, I see your hands are sweating, flooding their wrinkles

I see your hands are nervous now, begging to be clutched

Alle sterren geclusterd als uitslag

op de nek van een goedkope vrouw

Doet me denken aan niets zo subtiel als een tong die in een oor is geglipt

Gecondenseerd gelach komt vanuit de vleugels

Ik heb erom gevraagd om je af te leiden

Ik hoor je een verleidingslied zingen en vraag me af of je het voor mij hebt geschreven

Je zult het nooit vertellen.

Je geeft me alleen maar grote, stomme, sappige ogen

Ik raak geobsedeerd door allerlei voortekenen: moedervlekken of plagen of glinsteringen in

het oog

Van dichterbij zie ik dat je handen zweten en hun rimpels overstromen

Ik zie dat je handen nu nerveus zijn en smeken om te worden vastgeklemd