An Explanation for That Flock of Crows - Algebra Suicide

A thread of birds has settled outside your door

Spring is coming, and you lean back

Waiting for its root-juicy kiss

Politely, charmingly

Once during a summer

You came without shoes, without any maps

And settled into my elbow

While this hemisphere turned blue

We were urban, unkind animals

And I never once thought of Champagne

How often you’d want me to tell you your future

Show me your palms, the lumps on your head

As if I knew what my mother knows best

How to inflame things at a distance

Now you think of me with a casual chuckle

Now you save me like an auctioned-off bon-bon

Brought out on a doily for guests to admire

I know, and it’s all in my pocket

Just press your ear against your back door

There’s a sound I’ve sent

It’s there to haunt you

Like a cello, like a buzzsaw

I hope you’re enjoying yourself

Een draad van vogels heeft zich voor de deur genesteld

De lente komt eraan en je leunt achterover

Wachten op zijn wortel-sappige kus

Beleefd, charmant

Eenmaal in de zomer

Je kwam zonder schoenen, zonder kaarten

En nestelde zich in mijn elleboog

Terwijl dit halfrond blauw werd

We waren stedelijke, onaardige dieren

En ik heb nooit aan Champagne gedacht

Hoe vaak wil je dat ik je je toekomst vertel?

Laat me je handpalmen zien, de knobbels op je hoofd

Alsof ik wist wat mijn moeder het beste weet

Hoe je dingen op afstand kunt ontsteken?

Nu denk je aan mij met een nonchalante lach

Nu red je me als een geveilde bon-bon

Uitgebracht op een kleedje dat gasten kunnen bewonderen

Ik weet het, en het zit allemaal in mijn zak

Druk gewoon je oor tegen je achterdeur

Er is een geluid dat ik heb verzonden

Het is er om je te achtervolgen

Als een cello, als een buzzsaw

Ik hoop dat je het naar je zin hebt