Recalling the Last Encounter - Algebra Suicide

There is an anemic embrace on the street

A kiss is thrown, meets another, drops to the sidewalk and goes for a tumble

You warn of tight clouds that wriggle like armyworms

A form of algebra suicide, I guess.

I want to telephone the sailors

Curse their songs of gasoline as the light in the booth turns me hideous

I want to become hydraulic.

Hit the newsstands, national exposure

Feel the world crawl into me through the fingers as the traffic outside locks,

stops, and goes soft

I want to talk about milk, about the invisible bones of the face

About this brain that sits too close to the skin

While I hear you tell me we could be chainsaws under the stars

Under what stars?

Er is een bloedeloze omhelzing op straat

Een kus wordt gegooid, ontmoet een ander, valt op het trottoir en gaat voor een tuimeling

Je waarschuwt voor dichte wolken die kronkelen als legerwormen

Een vorm van zelfmoord door algebra, denk ik.

Ik wil de matrozen bellen

Vervloek hun liedjes over benzine terwijl het licht in het hokje me afschuwelijk maakt

Ik wil hydraulisch worden.

Druk op de kiosken, nationale bekendheid

Voel de wereld door de vingers in me kruipen terwijl het verkeer buiten sluizen,

stopt en wordt zacht

Ik wil het hebben over melk, over de onzichtbare botten van het gezicht

Over dit brein dat te dicht bij de huid zit

Terwijl ik je hoor zeggen dat we kettingzagen onder de sterren zouden kunnen zijn

Onder welke sterren?