Profondément Superficiel - Alex Beaupain

Plus le temps va plus je me creuse

Une mine à ciel ouvert

Une vraie Vallée de Chevreuse

Un chantier, une carrière

Mais de ces fouilles

Rien ne ressort

Ni fer ni houille

Ni pierres ni or

Or

C’est peut-être moi

Le moineau sans cervelle

La coquille de noix

Vidée de l’essentiel

Profondément superficiel

Plus le temps va plus je me creuse

Des sillons sur le visage

Et dans le cœur, comme une perceuse

Un derrick en plein forage

Mais ça ne donne

Rien de probant

Ni noir carbone

Ni blanc diamant

Non

C’est tellement rien à l’intérieur

Ça résonne comme une cathédrale

Cet écho naturel d’ailleurs

Pour mes chansons ça sonne pas mal

Et si c'était moi

Le moineau sans cervelle

La coquille de noix

Vidée de l’essentiel

Profondément superficiel

Hoe meer tijd er gaat, hoe meer ik mezelf graaf

Een open mijn

Een echte Chevreuse-vallei

Eén site, één carrière

Maar van deze opgravingen

Niets valt op

Noch ijzer, noch kolen

Noch stenen, noch goud

Goud

misschien ben ik het

De hersenloze mus

De notendop

Ontdaan van het essentiële

Diep oppervlakkig

Hoe meer tijd er gaat, hoe meer ik mezelf graaf

Lijnen in het gezicht

En in het hart, als een boor

Een boortoren midden in het boren

Maar dat geeft niet

Niets afdoende

Noch roet

Noch witte diamant

Neen

Het is zo niets van binnen

Het klinkt als een kathedraal

Deze natuurlijke echo van elders

Voor mijn liedjes klinkt het niet slecht

Wat als ik het was?

De hersenloze mus

De notendop

Ontdaan van het essentiële

Diep oppervlakkig