Je te supplie - Alex Beaupain

Ce matin, par habitude

J’ai mis le couvert pour deux

Mon chemin de solitude

S’allonge chaque jour un peu

Je me couche en diagonale

Pour occuper entièrement

Nos draps froids comme une dalle

Nos draps trop grands à présent

Je te supplie

De m’adresser d’après la vie

Un signe que je te manque aussi

Je te supplie

De me répondre même si

Personne ne répond d’ici

Personne ne répond d’ici

La pluie tombe tout l’automne

Le soleil brille l'été

Ces banalités m'étonnent

Que tout puisse continuer

Et que le temps se déroule

Long ruban de jours et d’heures

Fleuve indifférent qui coule

Dans le lit de nos douleurs

Je te supplie

De m’adresser d’après la vie

Un signe que je te manque aussi

Je te supplie

De me répondre même si

Personne ne répond d’ici

Personne ne répond d’ici

Au détour d’un carrefour

Où nous vivions autrefois

J’ai voulu devenir sourd

Car quelqu’un riait comme toi

Il ne faut pas m’en vouloir

Je l’avais presque oublié

Ce grelot, ce tintamarre

Qui dans tes rires tintait

Je te supplie

De m’adresser d’après la vie

Un signe que je te manque aussi

Je te supplie

De me répondre même si

Personne ne répond d’ici

Personne ne répond d’ici

Vanmorgen uit gewoonte

Ik dekte de tafel voor twee

Mijn pad van eenzaamheid

Verleng elke dag een beetje

Ik lig diagonaal

Om volledig te bezetten

Onze lakens koud als een plaat

Onze lakens zijn nu te groot

ik smeek u

Om mij vanuit het leven aan te spreken

Een teken dat jij mij ook mist

ik smeek u

Om mij te antwoorden, zelfs als

Niemand antwoordt hier

Niemand antwoordt hier

De regen valt de hele herfst

De zon schijnt in de zomer

Deze gemeenplaatsen verbazen me

Dat alles door kan gaan

En de tijd ontvouwt zich

Lang lint van dagen en uren

Onverschillige rivier stroomt

In het bed van onze pijnen

ik smeek u

Om mij vanuit het leven aan te spreken

Een teken dat jij mij ook mist

ik smeek u

Om mij te antwoorden, zelfs als

Niemand antwoordt hier

Niemand antwoordt hier

Op een kruispunt

Waar we ooit woonden

Ik wilde doof worden

Omdat iemand lachte zoals jij

Geef mij niet de schuld

Ik was het bijna vergeten

Deze bel, deze din

Wie in je lach tinkelde

ik smeek u

Om mij vanuit het leven aan te spreken

Een teken dat jij mij ook mist

ik smeek u

Om mij te antwoorden, zelfs als

Niemand antwoordt hier

Niemand antwoordt hier