Улочки-потёмочки - Александр Звинцов

Я помню себя дворовым хулиганом

Оболтусом рос в семье без отца

И вскоре сдружился с гранёным стаканом,

А дружбу скрепляла бутылка винца.

Немало я шишек набил в эти годы

Жаль, некому было жизни учить.

А детскую душу так ранят разводы

Черствеет она от разлук и обид.

Припев:

Улочки-потёмочки пацанам-девчоночкам

Волею неволею в жизнь дают путёвочки.

Улочки-потёмочки до утра тусовочки

С криминалом связаны прочною верёвочкой.

Менты принимали за каждую мелочь

Порою казалось — пасут лишь за мной.

В дежурке, с издёвкой, сержант Парабелыч

Со старта кричал мне: «Попался, родной!»

Теперь в моём сыне своё отраженье

Я вижу, но жизнь изменить не могу.

С женою расстался её же решеньем

Пацан обречён на мою же судьбу.

Припев — 2 раза.

Улочки-потёмочки пацанам-девчоночкам

Волею неволею в жизнь дают путёвочки.

Ik herinner me mezelf als een tuinhooligan

Opgroeien als een idioot in een gezin zonder vader

En werd al snel vrienden met een gefacetteerd glas,

En vriendschap werd bezegeld met een fles wijn.

Ik heb in deze jaren veel kegels gevuld

Jammer dat er niemand was om het leven te onderwijzen.

En de ziel van het kind is zo gewond door echtscheidingen

Ze is muf van scheidingen en beledigingen.

Refrein:

Donkere straten voor jongens en meisjes

Willy-nilly, ze geven kaartjes voor het leven.

Donkere straten tot de ochtendfeesten

Ze zijn verbonden met misdaad door een sterk touw.

Voor elk klein ding werd de politie gepakt

Soms leek het alsof ze alleen achter mij aan graasden.

In dienst, spottend, Sergeant Parabelych

Vanaf het begin schreeuwde hij tegen me: "Gotcha, dear!"

Nu heeft mijn zoon zijn eigen spiegelbeeld

Ik begrijp het, maar ik kan mijn leven niet veranderen.

Ik heb het uitgemaakt met mijn vrouw door haar eigen beslissing

De jongen is gedoemd tot mijn eigen lot.

Koor - 2 keer.

Donkere straten voor jongens en meisjes

Willy-nilly, ze geven kaartjes voor het leven.