L'hôtel Des Insomnies - Alain Chamfort

J’ai appelé le room service

Vingt fois, mais l’opératrice

Qui, c’est étrange, a ta voix

Répète qu’elle ne m’entend pas

Les carreaux d’là fenêtre sont fêlés

Y’a un mélo à la télé

Comme ma vie en est un

J'éteins

Y’a plus rien dans l’mini-bar

Pour noyer mes idées noires

C’est le enième somnifère

Que j’avale, mais rien à faire

Ah, si je pouvais m’endormir

A jamais avec mes souvenirs

Et ces draps sales pour seul

Linceul

Dans ma chambre à l’hôtel

Des insomnies

La nuit est longue

Telle une agonie

Les regrets éternels

Me sont promis

Un client s’est suicidé

A l’hôtel des coeurs brisés

Le jour même, un jeune garçon

En a fait une chanson

C’est devenu un énorme succès

J’prédis à qui m’prendra pour sujet

De sa bluette morbide

Le bide

Dans ma chambre à l’hôtel

Des insomnies

J’ai le masque cruel

D’une momie

Dans ma chambre à l’hôtel

Des insomnies

J’repense à toi, ma belle

Quelle ironie

Les regrets éternels

Me sont promis

Ik belde roomservice

Twintig keer, maar de operator

Wie, het is vreemd, heeft jouw stem

Herhaal dat ze me niet hoort

De ruiten zijn gebarsten

Er is een melodrama op tv

Alsof mijn leven één is

ik zet uit

Er is niets meer in de minibar

Om mijn donkere gedachten te verdrinken

Het is de zoveelste slaappil

Dat ik slik, maar niets te doen

Ah, als ik in slaap kon vallen

Voor altijd met mijn herinneringen

En deze vuile lakens voor alleen

lijkwade

In mijn hotelkamer

Slapeloosheid

De nacht is lang

als een lijdensweg

De eeuwige spijt

zijn aan mij beloofd

Een cliënt pleegde zelfmoord

In het hotel van gebroken harten

Diezelfde dag, een jonge jongen

Heb er een liedje van gemaakt

Het werd een groot succes

Ik voorspel wie mij als onderwerp zal nemen

Van zijn morbide bluette

De buik

In mijn hotelkamer

Slapeloosheid

Ik heb het wrede masker

Van een mummie

In mijn hotelkamer

Slapeloosheid

Ik denk aan jou, mijn schoonheid

Hoe ironisch

De eeuwige spijt

zijn aan mij beloofd