Espoir Vassal - Akitsa

Rarement se ravive les feu​x​ noy​és par la pluie d’automne

Amours pétrifiés, corps écartelés

Au temps des moissons résonne

L’hymne des éternels condamnés

L’hiver arrive, le blizzard souffle

Couvrant de givre les malaises du gouffre

Cœurs de pierre ensevelis, gelés

Dans un coin noir et oublié

À l'équinoxe vernal

La glace fait place à la boue

L’essence de la terre dégèle et revient au goût

Massacrant les restes de l’espoir vassal

Le sang coula à flot

Sans intermittence

Remplit le cachot

Afin que mort soit sentence

Zelden worden de branden overstemd door de herfstregen

Versteende cupido's, verscheurde lichamen

In de oogsttijd weerklinkt

De hymne van de eeuwig veroordeelde

De winter komt eraan, de sneeuwstorm waait

De ongemakken van de afgrond met vorst bedekken

Harten van steen begraven, bevroren

In een donkere en vergeten hoek

Op de lente-equinox

IJs maakt plaats voor modder

De essentie van de aarde ontdooit en keert terug naar smaak

Het doden van de overblijfselen van vazal hoop

Het bloed vloeide

zonder onderbreking

Vul de kerker

Zodat de dood een straf is