Ураган - Агата Кристи

Через сорок тысяч лет скитаний

Возвращался ветер к старой маме

На последней дозе воздуха и сна, сна.

Поцелуй меня, я умираю,

Только очень осторожно, мама,

Не смотри в глаза, мертвые глаза

Урагана.

Сорок тысяч лет в гостях у сказки.

Звезды подарили мне на счастье

Силу океана, сердце мертвеца.

Там я разучился плакать мама,

Но реву, когда из-за тумана

Видят паруса мертвые глаза

Урагана.

Припев:

Пайрам-пам-парам-пам!

Дорога в ад!

Пам-парам-пам!

Дорога в ад!

Пой ветер нам!

Гори душа!

Парам-пам!

Парарам-пам!

Все мои игрушки, мама,

Разметало ураганом.

Нету больше сказки мама.

Мама!

Припев.

Na veertigduizend jaar zwerven

De wind keerde terug naar de oude moeder

Op de laatste dosis lucht en slapen, slapen.

Kus me, ik ga dood

Wees gewoon heel voorzichtig mama.

Kijk niet in de ogen, dode ogen

Orkaan.

Veertigduizend jaar een sprookje bezoeken.

De sterren gaven me geluk

De kracht van de oceaan, het hart van de doden.

Daar vergat ik hoe ik mama moest huilen,

Maar ik brul wanneer vanwege de mist

Dode ogen zien de zeilen

Orkaan.

Refrein:

Payram-pam-param-pam!

Weg naar de hel!

Pam-param-pam!

Weg naar de hel!

Zing de wind voor ons!

Verbrand ziel!

Param-pam!

Pararam-pam!

Al mijn speelgoed, mam

Weggeblazen door een orkaan.

Geen sprookjes meer mama.

Mamma!

Refrein.