Корвет уходит в небеса - Агата Кристи

Треснув, лопается вена.

Черная река.

По реке плывут деревья, сны и облака.

Мы плывем, среди деревьев никого живого нет.

Только волны воют нам в ответ.

Корвет уходит в небеса.

Здесь так волшебно и опасно.

Во сне, но из другого сна.

Во сне у сумасшедшей сказки.

Капитан кричит: Проклятье, тысяча чертей!

И зубами отрывает голову с плечей.

Голова упала в небо, небо в голову дало,

И пошло, пошло, пошло, пошло

Gebarsten, de ader barst.

Zwarte rivier.

Bomen, dromen en wolken drijven langs de rivier.

We zwemmen, er leeft niemand tussen de bomen.

Alleen de golven huilen als reactie op ons.

Het korvet gaat de lucht in.

Het is hier zo magisch en gevaarlijk.

In een droom, maar uit een andere droom.

In een droom bij een gek sprookje.

De kapitein roept: Verdomme, duizend duivels!

En rukt met zijn tanden zijn hoofd van zijn schouders.

Het hoofd viel in de lucht, de lucht gaf een hoofd,

En het is weg, het is weg, het is weg, het is weg