Filosofia - Adoniran Barbosa

O mundo me condena

E ninguém tem pena

Falando sempre mal do meu nome

Deixando de saber se eu vou morrer de sede

Ou se eu vou morrer de fome

Mas a filosofia hoje me auxilia

A viver indiferente assim

Nesta prontidão sem fim

Vou fingindo que sou rico

Pra ninguém zombar de mim

Não me incomodo que você me diga

Que a sociedade é minha inimiga

Pois cantando neste mundo

Vivo escravo do meu samba

Muito embora vagabundo

Quanto a você da aristocracia

Que tem dinheiro

Mas não compra alegria

Há de viver eternamente

Sendo escrava dessa gente

Que cultiva hipocrisia

O mundo me condena

E ninguém tem pena

Falando sempre mal do meu nome

Deixando de saber se eu vou morrer de sede

Ou se eu vou morrer de fome

Mas a filosofia hoje me auxilia

A viver indiferente assim

Nesta prontidão sem fim

Vou fingindo que sou rico

Pra ninguém zombar de mim

De wereld veroordeelt mij

En niemand heeft spijt

Altijd slecht praten over mijn naam

Niet weten of ik ga sterven van de dorst

Of als ik ga verhongeren

Maar filosofie helpt me vandaag

Zo onverschillig leven

In deze eindeloze gereedheid

Ik doe alsof ik rijk ben

Voor niemand om me te bespotten

Ik vind het niet erg als je het me vertelt

Die samenleving is mijn vijand

Want zingen in deze wereld

Ik leef een slaaf van mijn samba

ook al dom

Wat jou betreft, de aristocratie

wie heeft geld?

Maar koop geen vreugde

Je moet voor altijd leven

Slaaf zijn van deze mensen

die hypocrisie cultiveert

De wereld veroordeelt mij

En niemand heeft spijt

Altijd slecht praten over mijn naam

Niet weten of ik ga sterven van de dorst

Of als ik ga verhongeren

Maar filosofie helpt me vandaag

Zo onverschillig leven

In deze eindeloze gereedheid

Ik doe alsof ik rijk ben

Voor niemand om me te bespotten