The Only Drug - Accents

You were the light inside my mourning.

You were a dream inside my head.

You were a fear I’d never run from.

You were preoccupied instead.

That was when you called me and I met you at the bar.

You’re the only drug I’ve ever known.

You had a sadness in your voice then.

You had a weakness in your heart.

You told me you hadn’t much to offer.

I said there’s always a place to start.

That was when we said goodnight and I left you at your door.

You’re the only drug I’ve ever known.

And at once I knew that nothing would ever come of this

'Cause you were dodging bullets in your sleep,

And every word I said to you could take your breath away if only

You had the chance to hear me speak.

Then one autumn night it came to me,

An apparition in my head,

You had a vacant seat inside your wounded heart.

Now, you’re the only drug I’ll ever know.

We were electric in the morning.

We fell apart by early May.

We tossed and turned like restless lovers.

I never begged you once to stay.

That was when I called you and you met me at the bar.

You’re the only drug I’ve ever known.

And once I knew that nothing would ever come of this,

You were dodging bullets in your sleep,

But every word you said to me

Could take my breath away if only

I had the chance to hear you speak.

Then one summer night, it came to me,

A lightning bug inside my head,

There was a vacant seat inside our wounded hearts,

But you’re the only drug I’ll ever know.

You’re the only drug I’ll ever know.

Jij was het licht in mijn rouw.

Je was een droom in mijn hoofd.

Je was een angst waar ik nooit voor zou vluchten.

In plaats daarvan was je bezig.

Dat was toen je me belde en ik ontmoette je aan de bar.

Jij bent de enige drug die ik ooit heb gekend.

Je had toen een droefheid in je stem.

Je had een zwakte in je hart.

Je vertelde me dat je niet veel te bieden had.

Ik zei dat er altijd een plek is om te beginnen.

Dat was het moment waarop we je welterusten zeiden en ik je bij je deur achterliet.

Jij bent de enige drug die ik ooit heb gekend.

En meteen wist ik dat hier nooit iets van zou komen

Omdat je kogels ontweek in je slaap,

En elk woord dat ik tegen je zei, zou je de adem benemen als alleen

Je had de kans om me te horen spreken.

Toen op een herfstnacht kwam het tot me,

Een verschijning in mijn hoofd,

Je had een lege stoel in je gewonde hart.

Nu, jij bent het enige medicijn dat ik ooit zal kennen.

We waren 's ochtends elektrisch.

Begin mei vielen we uit elkaar.

We woelden en draaiden als rusteloze minnaars.

Ik heb je nooit gesmeekt om te blijven.

Dat was toen ik je belde en je ontmoette me aan de bar.

Jij bent de enige drug die ik ooit heb gekend.

En toen ik eenmaal wist dat hier nooit iets van zou komen,

Je ontweek kogels in je slaap,

Maar elk woord dat je tegen me zei

Kan me de adem benemen als alleen

Ik heb de kans gehad om je te horen spreken.

Toen op een zomeravond, kwam het tot me,

Een bliksemschicht in mijn hoofd,

Er was een lege stoel in onze gewonde harten,

Maar jij bent de enige drug die ik ooit zal kennen.

Jij bent de enige drug die ik ooit zal kennen.