The Fog - Accents

There’s a silence, like an empty sheet of paper that I stare at

And the sunlight, it gets weaker as we crawl along the foreground

Do you remember the fog?

This is my heart

It’s the only artifact that I’ve held onto

(The music brings me back; I’ve waited long enough to find out this is where I

want to be)

Not the letters that I never sent to home when I was growing

(A simple poetry, so many lines that I can’t let go to waste, to waste…)

Do you remember the fog?

Do you remember the fall?

We miss it after all

Er is een stilte, zoals een leeg vel papier waar ik naar staar

En het zonlicht, het wordt zwakker naarmate we over de voorgrond kruipen

Herinner je je de mist nog?

Dit is mijn hart

Het is het enige artefact dat ik heb vastgehouden

(De muziek brengt me terug; ik heb lang genoeg gewacht om erachter te komen dat dit is waar ik

wil zijn)

Niet de brieven die ik nooit naar huis stuurde toen ik opgroeide

(Een eenvoudige poëzie, zoveel regels die ik niet kan laten gaan om te verspillen, te verspillen...)

Herinner je je de mist nog?

Herinner je je de herfst nog?

We missen het toch