Lass Blumen sprechen - Abwärts

Tiefe Furchen im Gesicht

Gezeichnet, geritzt

Alt und gebeugt

Und so fern von jeder Freud

Vor den Karren gespannt

Jahrtausende lang

Behandelt wie Vieh

Und so fern von jeder Freud

Es redet daher

Darüber, davon

Vom Paradies

Doch woher und wovon

Heut´ die Zeiten sind anders

Jeder sagt was er denkt

Jedoch jeder gleicht jedem

Von lustigen Schelmen gelenkt

Wo gespaltene Zungen

Etwas verkünden vom Vieh

Aus vielfältigen Mündern

Gierig saugen sie

Kein Gipfel, kein Gar-Nichts

Bleibt uns unentdeckt

Jedoch, was kommt dahinter

Und bleibt für immer versteckt?

Komm geh voran

Und zeig Gesicht und sei ein Held

Mit einem Strauß Blumen

Sprech´ einen Toast auf die Welt!

Diepe groeven in het gezicht

Getekend, bekrast

Oud en krom

En zo ver van elke vreugde

Aan de kar gespannen

millennia lang

Behandeld als vee

En zo ver van elke vreugde

Het spreekt daarom

Daarover

uit het paradijs

Maar van waar en van wat?

Vandaag zijn de tijden anders

Iedereen zegt wat hij denkt

Maar iedereen is hetzelfde

Geleid door grappige grappenmakers

Waar gespleten tongen

Kondig iets van het vee aan

Uit diverse monden

Ze zuigen gretig

Geen top, niets

Blijf onopgemerkt voor ons

Maar wat komt daarna?

En voor altijd verborgen blijven?

kom op ga je gang

En laat je gezicht zien en wees een held

Met een bos bloemen

Maak een toast op de wereld!