Poem: Already The Ripening Barberries Are Red (Spoken Poetry) - Meryl Streep

Already the ripening barberries are red,

and the old asters hardly breathe in their beds.

Those who are not rich now as summer goes

will wait and wait and never be themselves.

Those who cannot quietly close their eyes,

certain that there is vision after vision

inside, simply waiting until nighttime

to rise all around them in the darkness

it’s all over for them, they feel old and tired.

Nothing else will come;

no more days will open,

and everything that does happen

will cheat them.

Even you, my God.

And you are like a stone

that draws them daily deeper into the depths.

De rijpende berberis is al rood,

en de oude asters ademen nauwelijks in hun bed.

Degenen die nu niet rijk zijn als de zomer gaat

zullen wachten en wachten en nooit zichzelf zijn.

Zij die niet rustig hun ogen kunnen sluiten,

zeker dat er visie na visie is

binnen, gewoon wachten tot de nacht

om overal om hen heen op te staan ​​in de duisternis

het is allemaal voorbij voor hen, ze voelen zich oud en moe.

Er zal niets anders komen;

er gaan geen dagen meer open,

en alles wat er gebeurt

zal ze bedriegen.

Zelfs jij, mijn God.

En je bent als een steen

die hen dagelijks dieper de diepte in trekt.