...Om Hosten Dod - Siebenbürgen

En natt jag vandrade I skogen

Avmagrad, blek och tard

Omsluten av ett morker och en stillhet

Si tyst och forundransvard

Den natten jag lamnade livet

Den existens som jag aldrig har agt

Minga tysta minklara natter

Detta sjalvmord jag overvagt

Skymningen fargar himlen rod

I skogen jag vilar, om hosten dod

Nar solens forsta sken lingsamt

Kysser skogens lovbestroda jord

Bildas en dunkel stamning

Som ej kan beskrivas med ord

Stillsam ar denna tavla

Tills den uppvacks av hostregnets fall

Pi den fuktiga marken jag vilar

En skepnad si vit och kall

Op een avond was ik aan het wandelen in het bos

Mager, bleek en traag

Omringd door een donkerder en een stiller

Zeg rustig en heerlijk

Die nacht verlamde ik het leven

Het bestaan ​​dat ik nooit van plan was

Iets rustige minder heldere nachten

Deze zelfmoord hield ik toezicht

Schemering kleurt de lucht rood

In het bos rust ik, als de hoest sterft

Wanneer de zon voor het eerst fel schijnt

Kus het gezagsgetrouwe land van het bos

Er wordt een donker stotteren gevormd

Wat niet in woorden te beschrijven is

Dit schilderij is stil

Tot het gewekt wordt door de val van de hoestende regen

Op de vochtige grond rust ik

Een figuur in wit en koud