Apeiron - Artifex Pereo

Time sets purpose forth to document decay

Dripping with the warmth of breath gives sweet embrace

Take an accident, hold it in your hands, send it toward the clouds and watch it

blow away

Stillness is proof of flow unending

Given thought, the clock will go unquestioned

So take your time until time takes you

Only measured with a pulse that ticks through veins

You’ll find in time, that time holds no straight lines

We find our time, in time we touch divine

The end lets the parts coalesce

Beginning keeps the pace of progress

Find me at the bottom, we will meet and know it’s one

We greet the vast demise to let the whole survive

The rhythm of the rise gives neither pause nor pride

A moment lost inside, a feeling so divided

We aim to measure size between the world and eyes

Every reaction receives a counterpoint which gave causality

Lifetimes are spent in thoughts that can’t be touched

Meeting ourselves within dreams, caught between madness and serenity

Even the blink of an eye catches sight, if we simply learn to see

With the softest breath of wings, a butterfly gives birth to hurricanes

Tijd bepaalt doel om verval te documenteren

Druipend van de warmte van de adem geeft een zoete omhelzing

Neem een ​​ongeluk, houd het in je handen, stuur het naar de wolken en bekijk het

weg blazen

Stilte is het bewijs van oneindige stroom

Als je erover nadenkt, zal de klok onbetwist blijven

Dus neem de tijd totdat de tijd je nodig heeft

Alleen gemeten met een hartslag die door aderen tikt

Je zult ontdekken dat de tijd geen rechte lijnen kent

We vinden onze tijd, in de tijd raken we goddelijk aan

Het einde laat de delen samenvloeien

Begin houdt het tempo van vooruitgang vast

Vind me onderaan, we zullen elkaar ontmoeten en weten dat het een is

We begroeten de enorme ondergang om het geheel te laten overleven

Het ritme van de opkomst geeft geen pauze of trots

Een moment verloren van binnen, een gevoel zo verdeeld

We streven ernaar om de grootte tussen de wereld en de ogen te meten

Elke reactie krijgt een tegenpunt dat causaliteit gaf

Levenslang worden doorgebracht in gedachten die niet kunnen worden aangeraakt

Onszelf ontmoeten in dromen, gevangen tussen waanzin en sereniteit

Zelfs een oogwenk springt in het oog, als we gewoon leren zien

Met de zachtste adem van vleugels baart een vlinder orkanen