The Holy Sonnets of John Donne, Op. 35: Sonnet I: Thou hast made me - Steuart Bedford, Philip Langridge, Бенджамин Бриттен

Thou hast made me, and shall thy work decay?

Repaire me now, for now mine end doth haste

I runne to death, and death meets me as fast

And all my pleasures are like yesterday;

I dare not move my dim eyes anyway

Despaire behind, and death before doth cast

Such terror, and my feeble flesh doth waste

By sinne in it, which it t’wards Hell doth weigh;

Onely thou art above, and when t’wards thee

By thy leave I can looke, I rise againe;

But our old subtle foe so tempteth me

That not one houre myselfe can I sustaine;

Thy Grace may wing me to prevent his art

And thou like Adamant draw mine iron heart

Gij hebt mij gemaakt, en zal uw werk vergaan?

Repareer me nu, voor nu is het einde van de mijne haastig

Ik ren naar de dood, en de dood ontmoet me zo snel

En al mijn pleziertjes zijn als gisteren;

Ik durf mijn vage ogen toch niet te bewegen

Wanhoop achter, en de dood voor doth cast

Wat een angst, en mijn zwakke vlees verspilt

Door zonde erin, die het naar de hel weegt;

Enig zijt gij boven, en wanneer u naar u toekomt?

Met uw verlof kan ik kijken, ik sta weer op;

Maar onze oude subtiele vijand verleidt me zo

Dat kan ik zelf geen uur volhouden;

Uw genade kan mij vleugels geven om zijn kunst te voorkomen

En jij trekt als Adamant mijn ijzeren hart