Britten: Seven Sonnets of Michelangelo, Op. 22 - Sonetto XXIV - Peter Pears, Бенджамин Бриттен

Spirito ben nato, in cui si specchia e vede

Nelle tuo belle membra oneste e care

Quante natura e 'l ciel tra no' puo' fare

Quand’a null’altra suo bell’opra cede;

Spirto leggiadro, in cui si spera e crede

Dentro, come di fuor nel viso appare

Amor, pietà, mercè, cose sì rare

Che mà furn’in beltà con tanta fede;

L’amor mi prende, e la beltà mi lega;

La pietà, la mercè con dolci sguardi

Ferma speranz’al cor par che ne doni

Qual uso o qual governo al mondo niega

Qual crudeltà per tempo, o qual più tardi

C’a sì bel viso morte non perdoni?

Welgeboren geest, waarin hij reflecteert en ziet

In jullie mooie eerlijke en lieve leden

Hoeveel natuur is de hemel tussen geen kan doen?

Wanneer geen van zijn andere mooie werken het oplevert;

Genadevolle geest, waarin men hoopt en gelooft

Binnen, zoals buiten in het gezicht lijkt het

Liefde, genade, genade, zulke zeldzame dingen

Dat je in schoonheid voorziet van zoveel geloof;

Liefde neemt me, en schoonheid bindt me;

Barmhartigheid, genade met lieve blikken

Stop met hopen dat het hart het lijkt te geven

Welk gebruik of welke regering in de wereld ontkent?

Wat een wreedheid in de tijd, of wat later?

Er is zo'n mooi gezicht de dood die je niet vergeeft?