Britten: Seven Sonnets of Michelangelo, Op. 22 - Sonetto XXX - Peter Pears, Бенджамин Бриттен

Veggio co' be' vostri occhi un dolce lume

Che co' mie ciechi già veder non posso;

Porto co' vostri piedi un pondo addosso

Che de' mie zoppi non è già costume

Volo con le vostr’ale senza piume;

Col vostr’ingegno al ciel sempre son mosso;

Dal vostr’arbitrio son pallido e rosso

Freddo al sol, caldo alle più fredde brume

Nel voler vostro è sol la voglia mia

I miei pensier nel vostro cor si fanno

Nel vostro fiato son le mie parole

Come luna da sé sol par ch’io sia

Ché gli occhi nostri in ciel veder non sanno

Se non quel tanto che n’accende il sole

Ik zie een lief licht met je ogen

Ik kan al niet zien met mijn blinde mannen;

Ik draag een pondo met je voeten

Dat het niet gebruikelijk is voor mijn lamme mensen

Ik vlieg met je vleugels zonder veren;

Met jouw verstand ben ik altijd naar de hemel bewogen;

Van uw wil ben ik bleek en rood

Koud in de zon, heet in de koudste nevels

Mijn wil alleen is de jouwe in willen

Mijn gedachten zijn gemaakt in jouw hart

In jouw adem zijn mijn woorden

Als een maan alleen lijkt het alsof ik ben

Omdat onze ogen in de hemel niet weten te zien

Als het niet net genoeg is dat de zon oplicht