The Holy Sonnets of John Donne, Op. 35: Sonnet X: Death, be not proud - Steuart Bedford, Philip Langridge, Бенджамин Бриттен

Death be not proud, though some have called thee

Mighty and dreadfull, for thou art not soe,

For those whom thou think’st thou dost overthrow,

Die not, poore death, nor 1 kill mee.

From rest and sleepe, which but thy pictures be,

Much pleasure;

then from thee, much more must flow,

And soonest our best men with thee do goe,

Rest of their bones, and souls deliverie.

Thou art slave to Fate, Chance, kings and desperate men,

And dost with poyson, warre, and sickness dwell,

And poppie, or charmes can make us sleepe as well

And better than thy stroake;

why swell’st thou then?

One short sleepe past, wee wake eternally,

And death shall be no more;

Death, thou shalt die.

Wees niet trots op de dood, hoewel sommigen u hebben geroepen

Machtig en vreselijk, want jij bent het niet,

Voor degenen die je denkt omver te werpen,

Sterf niet, arme dood, noch ik dood mij.

Van rust en slaap, die slechts uw foto's zijn,

Veel plezier;

dan moet er veel meer uit u vloeien,

En spoedig gaan onze beste mannen met u,

Rest van hun botten en zielenverlossing.

Gij zijt slaaf van het lot, Chance, koningen en wanhopige mannen,

En met poyson, oorlog en ziekte wonen,

En papaver, of charmes kunnen ons ook doen slapen

En beter dan uw slag;

waarom zwel je dan?

Een korte slaap voorbij, wee eeuwig wakker,

En de dood zal niet meer zijn;

Dood, je zult sterven.