The Holy Sonnets of John Donne, Op. 35: Sonnet XIX: Oh, to vex me - Steuart Bedford, Philip Langridge, Бенджамин Бриттен

Oh, to vex me, contraryes meet in one:

In constancy unnaturally hath begott

A constant habit;

that when I would not

I change in vowes, and in devotione.

As humorous is my contritione

As my profane Love and as soone forgott:

As ridlingly distemper’d, cold and hott,

As praying, as mute;

as infinite, as none.

I durst not view Heav’n yesterday;

and today

In prayers, and flatt’ring speeches I court God:

Tomorrow I quake with true feare of his rod.

So my devout fitts come and go away,

Like a fantastique Ague: save that here

Those are my best dayes, when I shake with feare.

Oh, om me te ergeren, tegenstellingen ontmoeten elkaar in één:

In constant onnatuurlijk heeft verwekt

Een constante gewoonte;

dat wanneer ik dat niet zou doen

Ik verander in geloften en in toegewijde.

Zoals humoristisch mijn berouw is

Als mijn goddeloze liefde en als snel vergeten:

Als raadselachtige hondenziekte, koud en heet,

Als bidden, als stom;

als oneindig, als geen.

Ik durfde Heav'n gisteren niet te zien;

en vandaag

In gebeden en vleiende toespraken spreek ik God het hof aan:

Morgen beving ik met echte angst voor zijn hengel.

Dus mijn vrome fitts komen en gaan weg,

Als een fantastische Ague: sla dat hier op

Dat zijn mijn beste dagen, wanneer ik beef van angst.