Москва-Одесса - Владимир Высоцкий

В который раз лечу Москва-Одесса - опять не выпускают самолет.

А вот прошла вся в синем стюардесса, как принцесса, надежная, как весь гражданский флот.

Над Мурманском - ни туч, ни облаков, и хоть сейчас лети до Ашхабада.

Открыты Киев, Харьков, Кишинев, и Львов открыт, но мне туда не надо.

Сказали мне: - Сегодня не надейся, не стоит уповать на небеса.

И вот опять дают задержку рейса на Одессу - теперь обледенела полоса.

А в Ленинграде с крыши потекло, и что мне не лететь до Ленинграда?

В Тбилиси - там все ясно и тепло, там чай растет, но мне туда не надо.

Я слышу - ростовчане вылетают!

а мне в Одессу надо позарез,

Но надо мне туда, куда три дня не принимают и потому откладывают рейс.

Мне надо, где сугробы намело, где завтра ожидают снегопада.

А где-нибудь все ясно и светло, там хорошо, но мне туда не надо!

Отсюда не пускают, а туда не принимают, несправедливо, грустно, но вот -

Нас на посадку скучно стюардесса приглашает, надежная как весь гражданский флот.

Открыли самый дальний уголок, в который не заманят и награды.

Открыт закрытый порт Владивосток, Париж открыт, но мне туда не надо.

Взлетим мы - распогодится.

Теперь запреты снимут.

Напрягся лайнер, слышен визг турбин.

Сижу как на иголках, ну а вдруг опять не примут, опять найдется множество причин.

Мне надо, где метели и туман, где завтра ожидают снегопада.

Открыты Лондон, Дели, Магадан, открыли все, но мне туда не надо!

Я прав - хоть плачь, хоть смейся, но опять задержка рейса, и нас обратно к прошлому ведет

Вся стройная, как ТУ, та стюардесса - мисс Одесса, похожая на весь гражданский флот.

Опять дают задержку до восьми, и граждане покорно засыпают.

Мне это надоело, черт возьми, и я лечу туда, где принимают!

Мне это надоело, черт возьми, и я лечу туда, где принимают!

Voor de zoveelste keer vlieg ik Moskou-Odessa - opnieuw laten ze het vliegtuig niet uit.

Maar een stewardess, helemaal in het blauw gekleed, kwam voorbij, als een prinses, betrouwbaar, zoals de hele burgervloot.

Boven Moermansk - geen wolken, geen wolken, en zelfs nu vliegen naar Ashgabat.

Kiev, Charkov, Chisinau zijn open en Lvov is open, maar ik hoef daar niet heen.

Ze vertelden me: - Vandaag hoop niet, vertrouw niet op de hemel.

En ook hier geven ze een vluchtvertraging naar Odessa - nu is de strip bevroren.

En in Leningrad begon het van het dak te stromen, en waarom zou ik niet naar Leningrad vliegen?

In Tbilisi is alles helder en warm daar, daar groeit thee, maar daar hoef ik niet heen.

Ik hoor - de Rostovieten vliegen eruit!

en ik moet dringend naar Odessa,

Maar ik moet gaan waar ze drie dagen niet accepteren en daarom de vlucht uitstellen.

Ik heb nodig waar de sneeuwbanken zich hebben opgestapeld, waar morgen sneeuw wordt verwacht.

En ergens is alles helder en helder, daar is het goed, maar daar hoef ik niet heen!

Ze laten ze hier niet binnen, maar ze brengen ze daar niet, het is oneerlijk, triest, maar hier...

Een saaie stewardess nodigt ons uit om aan boord te gaan, even betrouwbaar als de hele burgervloot.

Ze openden de verste hoek, waarin beloningen niet zullen lokken.

De gesloten haven van Vladivostok is open, Parijs is open, maar daar hoef ik niet heen.

We zullen opstijgen - het weer zal opklaren.

Het verbod wordt nu opgeheven.

De voering spande, het gepiep van turbines is hoorbaar.

Ik zit op spelden en naalden, maar wat als ze me niet meer accepteren, er zijn weer veel redenen.

Ik heb nodig waar sneeuwstormen en mist zijn, waar morgen sneeuw wordt verwacht.

Londen, Delhi, Magadan zijn open, alles is open, maar daar hoef ik niet heen!

Ik heb gelijk - huil zelfs, lach zelfs, maar opnieuw is de vlucht vertraagd en zijn we terug in het verleden.

Zo slank als TU, die stewardess is Miss Odessa, vergelijkbaar met de hele burgervloot.

Opnieuw geven ze een vertraging van maximaal acht, en de burgers vallen plichtsgetrouw in slaap.

Ik ben het zat, verdomme, en ik vlieg naar waar ze het accepteren!

Ik ben het zat, verdomme, en ik vlieg naar waar ze het accepteren!