В ліжку спав - Скрябін

Я опинився в морі

З дикою землею разом,

На круглім клаптику пливу,

Пливу в далекі сни,

Наді мною птахи шум дають,

Так схожий з писками людьми.

Нема нас, а всюди є безмежне море,

Всюди море і вода,

Нема нас, а всюди є безмежне море,

Всюди море і вода.

Нема нас…

Я ноги мочу у воді,

Шоб змити бруд великої землі.

Вже зірки видно у воді,

А я пливу в далеку далечінь,

Не хочу бачити притулку,

Бо вже гортали всі мене.

Я загрібав руками рідину,

Так схожу на прісну воду.

Відчув — так дивно, мало місця,

Я в теплій ванні з шумом був,

Я в ліжку спав, я спав…

Нема нас, а всюди є безмежне море,

Всюди море і вода,

Нема нас, а всюди є безмежне море,

Всюди море і вода.

Нема нас…

Нема…

А всюди море і вода,

І тільки море, i вода…

Ik vond mezelf in de zee

Met het wilde land samen,

Op een rond stuk vlotter,

Ik zwem in verre dromen,

Boven mij maken de vogels geluid,

Dus vergelijkbaar met piepende mensen.

Wij zijn er niet, maar overal is een grenzeloze zee,

Overal zee en water,

Wij zijn er niet, maar overal is een grenzeloze zee,

Overal zee en water.

We zijn weg…

Ik maak mijn voeten nat in het water,

Shob om het vuil van de grote aarde weg te spoelen.

De sterren zijn al zichtbaar in het water,

En ik zeil ver weg,

Ik wil geen beschutting zien,

Want iedereen bladerde al door mij heen.

Ik schepte de vloeistof op met mijn handen,

Het ziet eruit als zoet water.

Voelde - zo vreemd, weinig ruimte,

Ik lag in een warm bad met een geluid,

Ik sliep in bed, ik sliep...

Wij zijn er niet, maar overal is een grenzeloze zee,

Overal zee en water,

Wij zijn er niet, maar overal is een grenzeloze zee,

Overal zee en water.

We zijn weg…

Nee…

En overal de zee en het water,

En alleen de zee en het water...