О конце войны - Владимир Высоцкий

Сбивают из досок столы во дворе,

Пока не накрыли — стучат в домино.

Дни в мае длиннее ночей в декабре,

Но тянется время — и все решено.

Вот уже довоенные лампы горят вполнакала —

И из окон на пленных глазела Москва свысока…

А где-то солдат еще в сердце осколком толкало,

А где-то разведчикам надо добыть языка.

Вот уже обновляют знамена.

И строят в колонны.

И булыжник на площади чист, как паркет на полу.

А все же на Запад идут и идут эшелоны.

И над похоронкой заходятся бабы в тылу.

Не выпито всласть родниковой воды,

Не куплено впрок обручальных колец —

Все смыло потоком народной беды,

Которой приходит конец наконец.

Вот со стекол содрали кресты из полосок бумаги.

Вот и шторы — долой!

Затемненье уже ни к чему.

А где-нибудь спирт раздают перед боем из фляги,

Он все выгоняет — и холод, и страх, и чуму.

Вот от копоти свечек уже очищают иконы.

И душа и уста — и молитву творят, и стихи.

Но с красным крестом все идут и идут эшелоны,

Хотя и потери по сводкам не так велики.

Уже зацветают повсюду сады.

И землю прогрело, и воду во рвах.

И скоро награда за ратны труды —

Подушка из свежей травы в головах.

Уже не маячат над городом аэростаты.

Замолкли сирены, готовясь победу трубить.

А ротные все-таки выйти успеют в комбаты,

Которых пока еще запросто могут убить.

Вот уже зазвучали трофейные аккордеоны,

Вот и клятвы слышны жить в согласье, любви,

без долгов,

А все же на Запад идут и идут эшелоны,

А нам показалось, совсем не осталось врагов.

Ze halen tafels in de tuin van de planken,

Totdat ze het bedekken, kloppen ze op dominostenen.

De dagen in mei zijn langer dan de nachten in december,

Maar de tijd sleept voort - en alles is beslist.

De vooroorlogse lampen branden al op volle toeren -

En vanuit de ramen staarde Moskou naar de gevangenen...

En ergens werd nog een soldaat in het hart geduwd met een fragment,

En ergens moeten de verkenners een taal leren.

Nu worden de banners bijgewerkt.

En ze bouwen in kolommen.

En de kasseien op het plein zijn zo schoon als parket op de vloer.

En toch gaan de echelons naar het Westen.

En vrouwen achterin komen over de begrafenis.

Niet dronken van de smaak van bronwater,

Niet gekocht voor de toekomstige trouwringen -

Alles werd weggespoeld door de stroom van het ongeluk van de mensen,

Waar uiteindelijk een einde aan komt.

Kruisjes van stroken papier werden van het glas gescheurd.

Hier zijn de gordijnen - naar beneden!

De black-out is nutteloos.

En ergens wordt alcohol uitgedeeld voor het gevecht uit een fles,

Hij verdrijft alles - zowel kou als angst en pest.

Iconen worden al schoongemaakt van het roet van kaarsen.

Zowel de ziel als de mond doen zowel gebed als poëzie.

Maar met een rood kruis gaat iedereen op echelons,

Al zijn de verliezen volgens de rapporten niet zo groot.

Overal staan ​​al tuinen in bloei.

En de aarde warmde op, en het water in de greppels.

En binnenkort de beloning voor militaire arbeid -

Kussen van vers gras in de hoofden.

Aerostaten hangen niet langer boven de stad.

De sirenes zwegen en maakten zich klaar om de overwinning te laten klinken.

En de compagniescommandanten hebben nog tijd om naar de bataljonscommandanten te gaan,

Die nog steeds gemakkelijk kan worden gedood.

De trofee-accordeons hebben al geklonken,

Dus de eden worden gehoord om in harmonie te leven, liefde,

zonder schuld

En toch gaan en gaan treinen naar het westen,

En het leek ons ​​dat er helemaal geen vijanden meer waren.