Песня Вани у Марии - Владимир Высоцкий

Я полмира почти через злые бои

Прошагал и прополз с батальоном,

А обратно меня за заслуги мои

С санитарным везли эшелоном.

Подвезли на родимый порог, —

На полуторке к самому дому.

Я стоял — и немел, а над крышей дымок

Поднимался не так — по-другому.

Окна словно боялись в глаза мне взглянуть.

И хозяйка не рада солдату —

Не припала в слезах на могучую грудь,

А руками всплеснула — и в хату.

И залаяли псы на цепях.

Я шагнул в полутемные сени,

За чужое за что-то запнулся в сенях,

Дверь рванул — подкосились колени.

Там сидел за столом, да на месте моем,

Неприветливый новый хозяин.

И фуфайка на нем, и хозяйка при нем, —

Потому я и псами облаян.

Это значит, пока под огнем

Я спешил, ни минуты не весел,

Он все вещи в дому переставил моем

И по-своему все перевесил.

Мы ходили под богом, под богом войны,

Артиллерия нас накрывала,

Но смертельная рана нашла со спины

И изменою в сердце застряла.

Я себя в пояснице согнул,

Силу воли позвал на подмогу:

«Извините, товарищи, что завернул

По ошибке к чужому порогу».

Дескать, мир да любовь вам, да хлеба на стол,

Чтоб согласье по дому ходило…

Ну, а он даже ухом в ответ не повел,

Вроде так и положено было.

Зашатался некрашенный пол,

Я не хлопнул дверьми, как когда-то, —

Только окна раскрылись, когда я ушел,

И взглянули мне вслед виновато.

Ik ben de halve wereld bijna door kwade gevechten

Liep en kroop met het bataljon,

En steun me voor mijn verdiensten

Ze werden vervoerd met een sanitaire trein.

Tot de inheemse drempel gebracht, -

Op anderhalve kilometer naar het huis zelf.

Ik stond op en werd stom, en er was rook boven het dak

Ik stond niet zo op - op een andere manier.

De ramen leken bang om in mijn ogen te kijken.

En de gastvrouw is niet blij met de soldaat -

Ik viel niet in tranen op mijn machtige borst,

En ze gooide haar handen in de lucht - en in de hut.

En de honden aan de kettingen blaften.

Ik stapte de halfdonkere gang binnen,

Voor iemand anders, voor iets, strompelde hij in de gang,

De deur scheurde open - knieën knikten.

Daar zat hij aan tafel, maar in mijn plaats,

Onvriendelijke nieuwe eigenaar.

En het sweatshirt aan hem, en de gastvrouw met hem, -

Daarom wordt er naar mij geblaft door honden.

Dit betekent terwijl onder vuur

Ik had haast, ik was geen minuut vrolijk,

Hij herschikte alle dingen in mijn huis

En op zijn eigen manier woog hij alles op.

We liepen onder God, onder de god van de oorlog,

Artillerie bedekte ons

Maar ik vond een dodelijke wond van de achterkant

En vast in mijn hart met een verandering.

Ik boog mezelf in de onderrug,

Wilskracht riep om hulp:

"Sorry, kameraden, dat ik me omdraaide"

Per ongeluk op de stoep van iemand anders.

Zeg, vrede en liefde voor jou, ja brood op tafel,

Dus die toestemming gaat door het huis...

Nou, hij antwoordde niet eens met zijn oor,

Het leek alsof het zo moest zijn.

De ongeverfde vloer schudde,

Ik sloeg niet met de deuren zoals vroeger,

Alleen de ramen gingen open toen ik wegging,

En ze zorgden schuldig voor me.