מחשבות על אהבה - Idan Rafael Haviv

והם אמרו לי שנסעת

ושאת בטח לא לבד

שבניו יורק הכול גדול

בכל סיבוב שומעים שם ג’אז

ואיך הדמיון דוהר

מתפזר כי אין ברירה

ושוב יורד בגלויות

כיוון קרית המלאכה

ואת יודעת איך אני

אני אף פעם לא נכנע

ברגעים החלשים

שוכב כותב שורף מרווה

ואז כמו עוגן משוחרר

אני שוקע בתנופה

אל זיכרון יפה שלך

אל מחשבות על אהבה

אם פעם תזכרי בי

ואולי כשתחזרי אז

נמצא לנו עוד יום אחד להיות

רק טעם שנותר בי

כמו סופה מן המדבר באת

ועכשיו את רחוקה

ובלילות הראשונים

אני חיפשתי לי אישה

או מנגינה שתלווה אותי

השתקפויות של אהבה

זוכרת הודו הזיות

מה שהפכנו להיות

עם איזה שאמן מקומי

איך את טיפלת בי כמו תינוק

עד שנגיע לקצה

עד שנתפוס לנו שלווה

עד שנסלח כבר באמת

עד שנחזור לאהבה

ושמש בוקר יום שישי

כל בתי הקפה מלאים

ואני חי קצת בשבילך

עובר בשוק קונה פרחים

En ze vertelden me dat je ging

En je bent zeker niet de enige

dat in New York alles groot is

Bij elke bocht hoor je daar jazz

En hoe de verbeelding racet

Verstrooit omdat er geen keuze is

En weer gaat het in ansichtkaarten

De richting van het ambacht

En je weet hoe ik ben

ik geef nooit op

op de zwakke momenten

Liegen schrijft brandende salie

Dan als een los anker

Ik zak weg in de schommel

Voor je mooie herinnering

Geen gedachten aan liefde

Als je me ooit herinnert

En misschien als je dan terugkomt

We hebben nog een dag te zijn

Alleen een smaak over in mij

Als een storm uit de woestijn kwam je

en nu ben je ver weg

en de eerste nachten

Ik was op zoek naar een vrouw

Of een deuntje om mij te vergezellen

Reflecties van liefde

Ik herinner me dat ik India hallucineerde

Wat zijn we geworden

met een lokale sjamaan

Hoe je me behandelde als een baby

tot we het einde bereiken

Tot we vrede vinden

Totdat we echt vergeven zijn

Totdat we terugkeren naar de liefde

en vrijdag ochtend zon

Alle cafés zijn vol

En ik leef een beetje voor jou

Door de markt gaan om bloemen te kopen