Крым - Михаил Шуфутинский

Крым — маленькой чайки крик, нотой щемящей трогает душу, как трогает птица

крылом волны.

Я переживаю Крым, я переполнен им, как будто мечтой, необъяснимой мечтой.

Крым, где не стеснялись мы быть дикарями: в мир первозданный за счастьем недели

на три, в отпуск.

Крым — дочерна загорим, вина Массандры и Гурзуф до утра в нежном прибое гитары.

Припев:

Спит Черное море, но нрава не скроешь, как может оно быть своевольно порою!

Спит Черное море и, словно в ладонях волн, держит свои корабли.

Крым — вечером рыбаки мелкий улов свой нам, горожанам, за свой колорит продают

с лодок.

Крым — тихий вечерний бриз, запах шашлычный из увитых плющом и виноградом

кафешек.

Я переживаю Крым: был он таким родным, как, боюсь я, не будет отныне нигде в

мире.

Крым — бросим монетку и снова, как дикари, может быть, мы в рай свой вернемся

однажды.

Припев:

Спит Черное море, но нрава не скроешь, как может оно быть своевольно порою!

Спит Черное море и, словно в ладонях волн, держит свои корабли.

Держит свои корабли.

Krim - een kreet van een kleine zeemeeuw, raakt de ziel met een pijnlijke noot, zoals een vogel aanraakt

golf vleugel.

Ik ervaar de Krim, ik ben ermee vervuld, als met een droom, een onverklaarbare droom.

Krim, waar we niet aarzelden om wilden te zijn: naar de oerwereld voor het geluk van de week

voor drie, op vakantie.

Krim - laten we zwart branden, de wijnen van Massandra en Gurzuf tot de ochtend in de zachte branding van de gitaar.

Refrein:

De Zwarte Zee slaapt, maar je kunt je humeur niet verbergen, hoe kan het soms opzettelijk zijn!

De Zwarte Zee slaapt en houdt, als in de palmen van de golven, haar schepen vast.

Krim - 's avonds verkopen vissers hun kleine vangst aan ons, de stedelingen, voor hun kleur

van boten.

Krim - een rustige avondbries, de geur van barbecue van klimop en druiven

cafés.

Ik ervaar de Krim: het was zo dierbaar, want ik ben bang dat het nergens in . zal zijn

de wereld.

Krim - laten we een muntje gooien en nogmaals, als wilden, misschien keren we terug naar ons paradijs

eenmaal.

Refrein:

De Zwarte Zee slaapt, maar je kunt je humeur niet verbergen, hoe kan het soms opzettelijk zijn!

De Zwarte Zee slaapt en houdt, als in de palmen van de golven, haar schepen vast.

Houd uw schepen.