Marbles - Tindersticks

Her haircut, she looked virtually

In that dress growing ever tighter

It was saddening the lengths she had gone to To appear more attractive

In the process losing something

We never knew but still missed

You knew you were lost as soon as you saw her

You saw your life as a series of complicated dance steps

Impossible to learn, they had to come naturally

Together you squirmed and wriggled

And I could only jerk along behind

Theyre going to hurt you

They always will

She is now with me, inside of you

And I could only stare wide-eyed

As everything closed in around the three of us Things you never saw, talking of the power and rescue (?)

She opened the door his face bruised and swollen

Before he knew, pushed, falling down curved stairs

Our message lost and our plans forgotten

Surrounded by men in suits, and black shiny shoes

Moving in, kicking, stamping

Bland expressionless faces

A handful of marbles thrown in a dustbin

Memories, memories

In a northern town there were amazing stones arranged on the southern slope

They got out in the last few seconds of consciousness

Look for their inscriptions one day, the most distant ocean plains,

those who make the desert island

I saw you in a tin bath in red water

Were the ones who went to washington to do their laundry

They wanted to see the mysterious hurricane

I never believed in new york, or where you intended to stand

But we dont actually want to see the shipwrecked

I just had to go They came

Haar kapsel, ze zag er virtueel uit

In die jurk die steeds strakker wordt

Het was bedroevend hoeveel moeite ze had gedaan om aantrekkelijker te lijken

Tijdens het proces iets kwijtraken

We hebben het nooit geweten, maar toch gemist

Je wist dat je verdwaald was zodra je haar zag

Je zag je leven als een reeks ingewikkelde danspassen

Onmogelijk om te leren, ze moesten van nature komen

Samen kronkelden en kronkelden jullie

En ik kon alleen maar achter me rukken

Ze gaan je pijn doen

Dat zullen ze altijd doen

Ze is nu bij mij, in jou

En ik kon alleen maar met grote ogen staren

Terwijl alles zich om ons drieën sloot. Dingen die je nooit hebt gezien, over de kracht en redding (?)

Ze opende de deur, zijn gezicht was gekneusd en opgezwollen

Voordat hij het wist, duwde, viel hij van een gebogen trap

Onze boodschap verloren en onze plannen vergeten

Omringd door mannen in pakken en zwarte glimmende schoenen

Inlopen, schoppen, stampen

Flauwe uitdrukkingsloze gezichten

Een handvol knikkers in een vuilnisbak gegooid

Herinneringen, herinneringen

In een noordelijke stad lagen verbazingwekkende stenen op de zuidelijke helling

Ze stapten uit in de laatste paar seconden van bewustzijn

Zoek op een dag naar hun inscripties, de verste oceaanvlakten,

degenen die het onbewoonde eiland maken

Ik zag je in een tinnen bad in rood water

Waren degenen die naar Washington gingen om hun was te doen?

Ze wilden de mysterieuze orkaan zien

Ik heb nooit in new york geloofd, of waar je van plan was te staan

Maar we willen de schipbreukelingen eigenlijk niet zien

Ik moest gewoon gaan. Ze kwamen