Я был душой дурного общества - Владимир Высоцкий

Я был душой дурного общества,

И я могу сказать тебе:

Мою фамилью-имя-отчество

Прекрасно знали в КГБ.

В меня влюблялася вся улица

И весь Савеловский вокзал.

Я знал, что мной интересуются,

Но все равно пренебрегал.

Свой человек я был у скокарей,

Свой человек — у щипачей, —

И гражданин начальник Токарев

Из-за меня не спал ночей.

Ни разу в жизни я не мучился

И не скучал без крупных дел, —

Но кто-то там однажды скурвился, ссучился —

Шепнул, навел — и я сгорел.

Начальник вел себя не въедливо,

Но на допросы вызывал, —

А я всегда ему приветливо

И очень скромно отвечал:

Не брал я на душу покойников

И не испытывал судьбу, —

И я, начальник, спал спокойненько,

И весь ваш МУР видал в гробу!

И дело не было отложено

И огласили приговор, —

И дали все, что мне положено,

Плюс пять мне сделал прокурор.

Мой адвокат хотел по совести

За мой такой веселый нрав, —

А прокурор просил всей строгости —

И был, по-моему, неправ.

С тех пор заглохло мое творчество,

Я стал скучающий субъект, —

Зачем же быть душою общества,

Когда души в нем вовсе нет!

Ik was de ziel van een slechte samenleving,

En ik kan je vertellen:

Mijn achternaam-naam-patroniem

Ze wisten het heel goed bij de KGB.

De hele straat werd verliefd op mij

En het hele Savelovsky-station.

Ik wist dat ze in mij geïnteresseerd waren,

Maar nog steeds verwaarloosd.

Ik was mijn man bij de ruiters,

Eigen man - bij de tang, -

En Citizen Chief Tokarev

Ik heb 's nachts niet geslapen vanwege mezelf.

Nooit in mijn leven heb ik geleden

En ik verveelde me niet zonder grote dingen, -

Maar iemand daar heeft het ooit verpest, verveeld -

Hij fluisterde, wees - en ik raakte opgebrand.

De chef gedroeg zich niet bijtend,

Maar hij riep op tot ondervragingen, -

En ik verwelkom hem altijd

En heel bescheiden antwoordde:

Ik nam de ziel van de doden niet aan

En tartte het lot niet, -

En ik, de baas, sliep vredig,

En ik zag je hele MUR in een kist!

En de zaak werd niet verdaagd

En ze kondigden het vonnis aan -

En ze gaven me alles wat ik moest doen

De officier van justitie gaf me een plus vijf.

Mijn advocaat wilde naar eer en geweten

Voor mijn zo opgewekte karakter, -

En de officier van justitie vroeg met alle ernst -

En ik had het naar mijn mening mis.

Sindsdien is mijn creativiteit tot stilstand gekomen,

Ik werd een verveeld onderwerp, -

Waarom de ziel van de samenleving zijn,

Als er helemaal geen ziel in zit!