Гимн морю и горам - Владимир Высоцкий

Заказана погода нам Удачею самой,

Довольно футов нам под киль обещано,

И небо поделилось с океаном синевой —

Две синевы у горизонта скрещены.

Не правда ли, морской хмельной невиданный простор

Сродни горам в безумье, буйстве, кротости:

Седые гривы волн чисты, как снег на пиках гор,

И впадины меж ними — словно пропасти!

Служение стихиям не терпит суеты,

К двум полюсам ведет меридиан.

Благословенны вечные хребты,

Благословен Великий океан.

Нам сам Великий случай — брат, Везение — сестра,

Хотя — на всякий случай — мы встревожены.

На суше пожелали нам ни пуха ни пера,

Созвездья к нам прекрасно расположены.

Мы все — впередсмотрящие, все начали с азов,

И если у кого-то невезение —

Меняем курс, идем на SOS, как там, в горах, — на зов,

На помощь, прерывая восхождение.

Служение стихиям не терпит суеты,

К двум полюсам ведет меридиан.

Благословенны вечные хребты,

Благословен Великий океан.

Потери подсчитаем мы, когда пройдет гроза, —

Не сединой, а солью убеленные, —

Скупая океанская огромная слеза

Умоет наши лица просветленные…

Взята вершина — клотики вонзились в небеса!

С небес на землю — только на мгновение:

Едва закончив рейс, мы поднимаем паруса —

И снова начинаем восхождение.

Служение стихиям не терпит суеты,

К двум полюсам ведет меридиан.

Благословенны вечные хребты,

Благословен Великий океан.

Het weer wordt ons door het geluk zelf bevolen,

Genoeg voeten aan onze kiel is beloofd,

En de lucht deelde blauw met de oceaan -

Twee blues aan de horizon worden gekruist.

Is het niet waar, de zee bedwelmende ongekende uitgestrektheid

Verwant aan bergen in waanzin, oproer, zachtmoedigheid:

De grijze manen van de golven zijn puur, als sneeuw op bergtoppen,

En de holtes ertussen zijn als afgronden!

Het dienen van de elementen verdraagt ​​geen gedoe,

De meridiaan leidt naar de twee polen.

Gezegend zijn de eeuwige stekels,

Gezegend zij de Grote Oceaan.

Voor ons is de grote gelegenheid zelf een broer, geluk is een zuster,

Hoewel - voor het geval dat - we gealarmeerd zijn.

Op het land wensten ze ons geen pluis of veren,

De sterrenbeelden zijn perfect gelegen voor ons.

We kijken allemaal vooruit, we zijn allemaal van nul begonnen,

En als iemand pech heeft...

We veranderen van koers, gaan naar SOS, zoals daar, in de bergen, - naar de oproep,

Om te helpen, het onderbreken van de beklimming.

Het dienen van de elementen verdraagt ​​geen gedoe,

De meridiaan leidt naar de twee polen.

Gezegend zijn de eeuwige stekels,

Gezegend zij de Grote Oceaan.

We berekenen de verliezen als de storm voorbij is, -

Niet grijs, maar gebleekt met zout, -

Gemiddelde oceaan enorme traan

Zal onze verlichte gezichten wassen...

De piek is genomen - de stolsels zijn in de lucht gezonken!

Van hemel naar aarde - voor een moment:

Zodra we klaar zijn met de reis, hijsen we de zeilen -

En we beginnen weer te klimmen.

Het dienen van de elementen verdraagt ​​geen gedoe,

De meridiaan leidt naar de twee polen.

Gezegend zijn de eeuwige stekels,

Gezegend zij de Grote Oceaan.