Ой, где был я вчера - Владимир Высоцкий

Ой, где был я вчера — не найду, хоть убей!

Только помню, что стены — с обоями,

Помню — Клавка была, и подруга при ей, —

Целовался на кухне с обоими.

А наутро я встал —

Мне давай сообщать,

Что хозяйку ругал,

Всех хотел застращать,

Будто голым скакал,

Будто песни орал,

А отец, говорил,

У меня — генерал!

А потом рвал рубаху и бил себя в грудь,

Говорил, будто все меня продали,

И гостям, говорят, не давал продыхнуть —

Донимал их блатными аккордами.

А потом кончил пить —

Потому что устал, —

Начал об пол крушить

Благородный хрусталь,

Лил на стены вино,

А кофейный сервиз,

Растворивши окно,

Взял да выбросил вниз.

И никто мне не мог даже слова сказать.

Но потом потихоньку оправились, —

Навалились гурьбой, стали руки вязать,

А потом уже — все позабавились.

Кто — плевал мне в лицо,

А кто — водку лил в рот,

А какой-то танцор

Бил ногами в живот…

Молодая вдова,

Верность мужу храня, —

Ведь живем однова —

Пожалела меня.

И бледнел я на кухне разбитым лицом,

Делал вид, что пошел на попятную,

«Развяжите, — кричал, — да и дело с концом!»

Развязали, — но вилки попрятали.

Тут вообще началось —

Не опишешь в словах, —

И откуда взялось

Столько силы в руках!

-

Я как раненый зверь

Напоследок чудил:

Выбил окна и дверь

И балкон уронил.

Ой, где был я вчера — не найду днем с огнем!

Только помню, что стены — с обоями, —

И осталось лицо — и побои на нем, —

Ну куда теперь выйти с побоями!

…Если правда оно —

Ну, хотя бы на треть, —

Остается одно:

Только лечь помереть!

Хорошо, что вдова

Все смогла пережить,

Пожалела меня —

И взяла к себе жить.

Oh, waar was ik gisteren - ik zal het niet vinden, voor het leven van mij!

Ik herinner me alleen dat de muren behangen zijn,

Ik herinner me - Klavka was, en haar vriendin was bij haar, -

Met beiden gezoend in de keuken.

En 's ochtends stond ik op -

Laat me informeren

Dat hij de gastvrouw uitschold

Ik wilde iedereen intimideren

Zoals naakt springen

Zoals liedjes zingen

En de vader zei

Ik heb een generaal!

En toen scheurde hij zijn shirt en sloeg zichzelf op de borst,

Hij zei dat iedereen me verkocht,

En de gasten, zeggen ze, lieten ze niet ademen -

Hij viel ze lastig met dievenakkoorden.

En toen stopte hij met drinken -

Omdat ik moe ben,

Begon te breken op de vloer

edel kristal,

schonk wijn op de muren,

En de koffieservice

Het raam openen

Ik pakte het en gooide het neer.

En niemand kon zelfs maar een woord tegen me zeggen.

Maar toen herstelden ze zich langzaam, -

Ze vielen in een menigte, begonnen hun handen te breien,

En toen - iedereen had plezier.

Die in mijn gezicht spuugde,

En wie wodka in zijn mond schonk,

En een danser

Geschopt in de maag...

jonge weduwe,

Trouw blijven aan haar man, -

We wonen tenslotte alleen

Ze had medelijden met me.

En ik werd bleek in de keuken met een gebroken gezicht,

Hij deed alsof hij zich terugtrok,

"Maak los," riep hij, "en dat is het!"

Ze maakten het los, maar ze verstopten de vorken.

Hier is het begonnen...

Kan niet in woorden beschrijven -

En waar kwam het vandaan

Zoveel kracht in jouw handen!

-

Ik ben als een gewond dier

Laatst afgevraagd:

Ramen en deur uitgeslagen

En hij liet het balkon vallen.

Oh, waar was ik gisteren - ik zal het 's middags niet vinden met vuur!

Ik herinner me alleen dat de muren behangen zijn,

En het gezicht bleef - en slagen erop, -

Welnu, waar te gaan met afranselingen!

... Als het waar is -

Nou ja, tenminste een derde, -

Een ding blijft over:

Ga gewoon liggen om te sterven!

Goed dat de weduwe

Ik heb alles kunnen overleven

had medelijden met mij -

En ze ging bij haar wonen.