Как жаль... - Виктор Королёв

Вчера, я стал тебе совсем чужим.

Прощай, вернется эхом мне твоим.

Как жаль, разбита навсегда любовь,

Не жди, что я вернусь когда-то вновь.

Иди, на встречу четырем ветрам,

Не жди, меня не будет больше там.

Зимой я стану снегом не земле

Весной дождем заплачу о тебе.

Прости за то, что был всегда с тобой,

За то, что был я тенью за спиной,

Прости за ожиданье в час ночной,

Прости за поцелуи под луной.

Забудь и не жалей меня, прошу,

Забудь, и я забуду и прощу.

Но знай, нам жизнь два раза не вернуть,

Прощай, прости меня когда-нибудь.

Вчера я стал тебе совсем чужим,

Прощай.

Вернется эхом мне твоим.

Но знай, нам жизнь два раза не вернуть,

Прощай, прости меня когда-нибудь.

Gisteren werd ik een volslagen vreemde voor je.

Vaarwel, je echo zal naar mij terugkeren.

Wat jammer, liefde is voor altijd gebroken,

Verwacht niet dat ik ooit terugkom.

Ga om de vier winden te ontmoeten,

Wacht niet, ik zal er niet meer zijn.

In de winter zal ik sneeuw op de grond worden

In de lente zal ik om je huilen met regen.

Vergeef me dat ik altijd bij je ben

Omdat ik een schaduw achter mijn rug was,

Vergeef me voor het wachten 's nachts,

Sorry voor het kussen onder de maan.

Vergeet en heb geen medelijden met me, alsjeblieft

Vergeet, en ik zal vergeten en vergeven.

Maar weet dat we het leven niet twee keer kunnen teruggeven,

Vaarwel, vergeef me ooit.

Gisteren werd ik een volslagen vreemde voor je,

Tot ziens.

Je echo zal naar mij terugkeren.

Maar weet dat we het leven niet twee keer kunnen teruggeven,

Vaarwel, vergeef me ooit.