Yazamam Ecele - Şanışer

Aramak laneti rap, Methüsena sabaha kır boyu yıkanır;

tuzak nehirler

Teri bütün günahlarını silmese de vicdanını kusar teninden

İşlemeyen bir tren garının gölgelerinde hep uzarken izler

Susuzluğunu bir bilseler sağanak yağmurlara susar denizler

Söylediği yalanları anca ölümüne varacak bir kumar temizler

Yazdığı şarkılar kadar var, sustuğunu Tanrı yukar’dan izler

Savaşır kendiyle ya vurulan da bizden olur hep vuran da bizden

Darılır güne yakarır Tanrı’ya «Tanrı'm affeyle utanma bizden»

Güzden yaza uyanmak ister ama talih geri döndürür

Yaşamın ışıklarını ıssızlar kentinin sakinleri söndürür

Yalnızlık yazdırır, ama her zaman güzel değil bu

Çünkü o şiirleri doğuran yalnızlık, şairleri öldürür

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim

Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar

Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim

Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar

Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Örerken ömür ağların aklına dün gelir

Yanlışı kemirir beynini

Gemisi harap haldedir, tayfası kaçar

Issızlığa çevirir seyrini

Uyanır kar, kış, kahır

Gökyüzü toprağa almış tavır

Hayatta doğru şeyler yapanlar genelde ölünce alkışlanır

Faydası olmadığını bilmez gibi özüyle her gece tartışmanın

Yanlış hikaye, yanlış şehir, yanlış arkadaşlar, yanlış kadın

Yandı mı gemiler;

ne taht kalır, ne düş

Tanrım bana aklımı geri ver

Kaç kere kandım insanların gülüşlerine?

Kaç kere hakkımı yediler?

Söyle

Çok günahım, kim bilir kaç bedende yarayım

Bugün sebep vermez alayı

Küçücük emeklerden sarayım

Çok günahım, söyle hangi birine yanayım?

İnan Şeytan'dan yapılmışım da meleklerden yanayım

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim

Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar

Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim

Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar

Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim

Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar

Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Yar, elin denizlerinde yarınım var benim

Ne yaz, ne yağmurunda yağdı, yağdı yıllar

Yazamam ecele ya kara gecelere yürüyorum al

Rap vloek te zoeken, Methusena baadde in de ochtend door het hele land;

val rivieren

Ook al wist zijn zweet niet al zijn zonden, het braakt zijn geweten van zijn huid.

In de schaduw van een stationair station strekken de sporen zich altijd uit

Als ze hun dorst maar zouden kennen, zouden de zeeën dorsten naar hevige regens

Alleen een gok op zijn dood zal de leugens die hij vertelde opruimen

Er zijn net zoveel liedjes als hij schreef, als hij zwijgt, kijkt God van bovenaf toe

Hij vecht met zichzelf of degene die wordt neergeschoten is van ons en degene die slaat is altijd van ons

Hij is beledigd, hij smeekt de dag tot God, "Mijn God, vergeef ons, schaam je niet voor ons"

De herfst wil wakker worden met de zomer, maar het geluk keert terug

De inwoners van de verlaten stad doven de levenslichten

Eenzaamheid drukt af, maar het is niet altijd mooi

Omdat de eenzaamheid die het leven schonk aan die gedichten de dichters doodt

Yar, ik heb een morgen in de zeeën van je hand

Noch de zomer, noch het regende, de jaren regenden

Ik kan niet schrijven, ga weg, ik loop zwarte nachten in

Yar, ik heb een morgen in de zeeën van je hand

Noch de zomer, noch het regende, de jaren regenden

Ik kan niet schrijven, ga weg, ik loop zwarte nachten in

Tijdens het weven komt gisteren in je op als de webben van het leven

Verkeerd knaagt aan je hersenen

Zijn schip is vergaan, zijn bemanning ontsnapt

Verandert zijn loop in verlatenheid

Wordt wakker sneeuw, winter, verdriet

De hemelgeaarde houding

Degenen die de juiste dingen in het leven doen, worden meestal toegejuicht als ze sterven.

elke avond ruzie maken met de essentie alsof je niet weet dat het nutteloos is.

Verkeerd verhaal, verkeerde stad, verkeerde vrienden, verkeerde vrouw

Laat de schepen verbranden;

noch de troon blijft, noch valt

Heer, geef me mijn gedachten terug

Hoe vaak ben ik gevallen voor de glimlach van mensen?

Hoe vaak hebben ze me goed opgegeten?

Zoals dit

Ik ben zo schuldig, wie weet hoeveel lichamen ik pijn zal doen

Geef geen reden vandaag

Laat me je behoeden voor kleine inspanningen

Ik ben zo schuldig, vertel me voor welke ik moet gaan?

Geloof me, ik ben gemaakt van Satan, ik sta aan de kant van engelen

Yar, ik heb een morgen in de zeeën van je hand

Noch de zomer, noch het regende, de jaren regenden

Ik kan niet schrijven, ga weg, ik loop zwarte nachten in

Yar, ik heb een morgen in de zeeën van je hand

Noch de zomer, noch het regende, de jaren regenden

Ik kan niet schrijven, ga weg, ik loop zwarte nachten in

Yar, ik heb een morgen in de zeeën van je hand

Noch de zomer, noch het regende, de jaren regenden

Ik kan niet schrijven, ga weg, ik loop zwarte nachten in

Yar, ik heb een morgen in de zeeën van je hand

Noch de zomer, noch het regende, de jaren regenden

Ik kan niet schrijven, ga weg, ik loop zwarte nachten in