Тихие игры - Nautilus Pompilius

Светлые мальчики с перьями на головах

Снова спустились к нам, снова вернулись к нам с неба

Их изумленные утром слепые глаза

Просят прощенья, как просят на улицах хлеба

Медленно, словно пугливые странные звери,

Еще не успев отойти от усталости сна

Ищут на ощупь горшки и открытые двери

Путаясь в спальных рубашках, как в ласках отца

Припев: Тихие игры под боком у спящих людей

Каждое утро, пока в доме спят даже мыши

Мальчики знают, что нужно все делать скорей

И мальчики делают все по возможности тише.

Слушают шепот и скрип в тишине дальних комнат

Им страшно и хочется плакать, но плакать навзрыд

Им до обидного хочется выйти из дома

Что их пробирает неведомый маленький стыд

Пока спят большие в своих не спокойных постелях

Пока не застали детей в белоснежном белье

Их милые дети беспечно находят затеи

И музыка их не разбудит лежащих во сне

Slimme jongens met veren op hun hoofd

Ze daalden weer naar ons af, keerden weer terug naar ons vanuit de lucht

Hun verbijsterde ogen in de ochtend

Ze vragen om vergeving, zoals ze op straat om brood vragen

Langzaam, als angstige vreemde beesten,

Nog steeds geen tijd om weg te komen van de vermoeidheid van de slaap

Ze zoeken potten en open deuren

Verstrikt in slaaphemden, zoals in vaders liefkozingen

Koor: Rustige spelletjes naast slapende mensen

Elke ochtend, terwijl zelfs de muizen in huis slapen

De jongens weten dat alles snel moet gebeuren.

En de jongens doen alles zo stil mogelijk.

Ze luisteren naar gefluister en gekraak in de stilte van verre kamers

Ze zijn bang en willen huilen, maar huilen bitter

Ze willen heel graag het huis uit

Dat er een onbekende kleine schaamte door hen heen kruipt

Terwijl de groten in hun onrustige bed slapen

Tot ze kinderen vonden in sneeuwwit ondergoed

Hun schattige kinderen vinden achteloos ondernemingen

En hun muziek zal degenen die in hun slaap liggen niet wakker maken