Dulce Otoño - Zpu

Cuando las hojas van cayendo

Echo un vistazo a cada página

Y el nudo del recuerdo trae de todo menos lástima

Acaríciame

Siento cada pliegue de mi piel

Mi vida en surcos

Ocaso y ya no soy lo que produzco

Por si acaso pienso quede lo que quede

Hoy me siento preparado para cuando el fin me llegue

Sigo vivo y aprendí

Que las cosas más sencillas son vitales

Que además de ver en tí te puedes ver en tus iguales

Es la magia

Marrón y anaranjada es la nostalgia

Y el futuro es la ocasión para dar gracias

Tantas como veces te has sentido afortunado y

Tantas como veces recibiste lo que has dado

Y es pecado dejar pasar el momento

Y algunos se me escaparon

En mi reloj de arena el tiempo es algo relativo

Todo lo que esquivo es parte de lo que hace sentir vivo

A este cansado

Viejo que dirían los más jóvenes

Si no acepto más órdenes

Y escucho lo que dicta mi alma

Guía cada instante sigue invicta desde entonces

Viendo lo que siendo joven no ven los sentidos

Disfrutando que le robé al tiempo más de mil latidos

Desde antaño

Mi mar tiñe castaño mi paisaje

Y entra menos desengaño en mi equipaje

Menos daño en este traje sueño

Que soy la hoja que aferrándose resiste

Y viste de felicidad mi dulce otoño

Porque cada paso en firme

Cada fallo trajo algo

Cada enemistad y cada página cayendo

Vino el tiempo

Y se llevó lo menos importante lo más sucio

Aquello que me hacía sentir vacío

Y me conozco, sé que aun me queda

Y tengo tanto que aprender

Con menos que perder en este atardecer camino

Quizá cansado pero más feliz que nunca

Con la calma y la paciencia del que sabe lo que busca

Fui apartando las minucias

Que a menudo atosigaban

Fueron yéndose y cayéndose las falsas amistades

Sí, creo en el destino pero no en casualidades

Creo en que el amor no entiende ni de razas ni de edades

Nimiedades, parte del pasado son

Hoy mi protección es hablar con el corazón y que se abra

Saber q por más que siembres no recoges si no labras

Cuántos de los que juraron mantuvieron su palabra

Ahora, todo es más lento

Fluyo con lo inevitable soy murmullo de ese viento

Que golpea estos cristales

Observo más que antes temo menos a mis lágrimas

Presiento la ignorancia y mala fe de las sarcásticas

Muecas por sonrisa falsa prisa con que marchan

Problemas se evaporan como escarcha

Manchas en mi piel son un fiel reflejo de lo lejos que he llegado

Y que alguien me recuerde es mi legado

Sin esperas y más arrugado que antes

Una vida en perspectiva miles como acompañantes

Pocos en mi narrativa ganas

Y del color de mil anécdotas mis canas

Cotidianas mis mañanas malas lenguas fueron vanas

Nada de que arrepentirme y

Orgulloso de intentarlo todo

Cada recuerdo es tatuaje en mi interior

Y cada error me hizo ser mejor

Puse vigor para cada traidor

Y miro con valor y vivo en el albor de

Porque cada paso en firme

Cada fallo trajo algo

Cada enemistad y cada página cayendo

Vino el tiempo

Y se llevó lo menos importante lo más sucio

Aquello que me hacía sentir vacío

Y me conozco, sé que aun me queda

Y tengo tanto que aprender

Con menos que perder en este atardecer camino

Quizá cansado pero más feliz que nunca

Con la calma y la paciencia del que sabe lo que busca

Hoy más tranquilo el tiempo me enseño secretos

La fuerza no se esconde en amuletos

Reside en como afrontas los aprietos

El amor hacia mis nietos

El respeto a toda clase de sujetos

Lo que deba llegar que bienvenido sea

El fin de mi tarea no fue el fin sino el trayecto

Si vivir es la odisea el horizonte que clarea

En esta aldea parece perfecto así que bienvenido lo que sea

Porque cada paso en firme

Cada fallo trajo algo

Cada enemistad y cada página cayendo

Vino el tiempo

Y se llevó lo menos importante lo más sucio

Aquello que me hacía sentir vacío

Y me conozco, sé que aun me queda

Y tengo tanto que aprender

Con menos que perder en este atardecer camino

Quizá cansado pero más feliz que nunca

Con la calma y la paciencia del que sabe lo que busca

Als de bladeren vallen

Ik kijk op elke pagina

En de knoop van het geheugen brengt alles behalve medelijden

Streel mij

Ik voel elke plooi van mijn huid

mijn leven in groeven

Zonsondergang en ik ben niet langer wat ik produceer

Voor het geval ik denk wat er nog over is

Vandaag voel ik me klaar voor wanneer het einde komt

Ik leef nog en ik heb geleerd

Dat de eenvoudigste dingen van levensbelang zijn

Dat je niet alleen jezelf kunt zien, maar ook jezelf kunt zien in je gelijken

het is de magie

Bruin en oranje is nostalgie

En de toekomst is de tijd om te bedanken

Zo vaak als je je geluk hebt gevoeld en

Zo vaak als je hebt gekregen wat je hebt gegeven

En het is zonde om het moment voorbij te laten gaan

En sommigen ontsnapten aan mij

In mijn zandloper is tijd relatief

Alles wat ik ontwijk maakt deel uit van wat me het gevoel geeft dat ik leef

tot deze moe

Oud wat zouden de jongeren zeggen?

Als ik geen bestellingen meer accepteer

En ik luister naar wat mijn ziel dicteert

Begeleid elk moment is sindsdien ongeslagen

Zien wat jong zijn de zintuigen niet ziet

Genietend dat ik meer dan duizend beats uit de tijd heb gestolen

sinds vorig jaar

Mijn zee kleurt mijn landschap bruin

En er komt minder teleurstelling in mijn bagage

Minder schade in dit droompak

Dat ik het blad ben dat het vasthouden weerstaat

En je kleedde mijn zoete herfst in geluk

Omdat elke stap stevig is

Elke mislukking bracht iets

Elke vete en elke vallende pagina

de tijd kwam

En hij nam de minst belangrijke de smerigste

Waardoor voelde ik me leeg

En ik ken mezelf, ik weet dat ik nog weg ben

En ik heb nog zoveel te leren

Met minder te verliezen op deze weg bij zonsondergang

Misschien moe maar gelukkiger dan ooit

Met de rust en het geduld van iemand die weet waar hij naar op zoek is

Ik scheidde de details

die vaak lastiggevallen

De valse vriendschappen gingen weg en vielen weg

Ja, ik geloof in het lot, maar niet in toeval

Ik geloof dat liefde ras noch leeftijd begrijpt

Kleinigheden, een deel van het verleden zijn

Vandaag is mijn bescherming om met het hart te spreken en het te openen

Weet dat hoeveel je ook zaait, je niet oogst als je niet bewerkt

Hoeveel van degenen die zwoeren hielden hun woord?

Nu gaat alles langzamer

Ik stroom met het onvermijdelijke, ik ben het geruis van die wind

Wat raakt deze kristallen?

Ik observeer meer dan voorheen Ik ben minder bang voor mijn tranen

Ik voel de onwetendheid en kwade trouw van de sarcastische

Grimassen voor valse glimlach haast waarmee ze marcheren

Problemen verdampen als vorst

Vlekken op mijn huid zijn een echte weerspiegeling van hoe ver ik ben gekomen

En dat iemand mij herinnert is mijn nalatenschap

Zonder te wachten en meer gerimpeld dan voorheen

Een leven in perspectief duizenden als metgezellen

Weinigen in mijn verhaal winnen

En de kleur van duizend anekdotes mijn grijze haar

Elke dag waren mijn slechte tongen tevergeefs

Niets om spijt van te hebben en

Trots om het allemaal te proberen

Elke herinnering is een tatoeage in mij

En elke fout maakte me beter

Ik zet kracht voor elke verrader

En ik kijk met moed en ik leef in de dageraad van

Omdat elke stap stevig is

Elke mislukking bracht iets

Elke vete en elke vallende pagina

de tijd kwam

En hij nam de minst belangrijke de smerigste

Waardoor voelde ik me leeg

En ik ken mezelf, ik weet dat ik nog weg ben

En ik heb nog zoveel te leren

Met minder te verliezen op deze weg bij zonsondergang

Misschien moe maar gelukkiger dan ooit

Met de rust en het geduld van iemand die weet waar hij naar op zoek is

Vandaag heeft rustigere tijd me geheimen geleerd

Kracht zit niet verborgen in amuletten

Het ligt in hoe je omgaat met problemen

De liefde voor mijn kleinkinderen

Respect voor allerlei onderwerpen

Wat moet komen dat is welkom

Het einde van mijn taak was niet het einde maar de reis

Als leven de odyssee is, de horizon die opklaart

In dit dorp lijkt het perfect, dus alles is welkom

Omdat elke stap stevig is

Elke mislukking bracht iets

Elke vete en elke vallende pagina

de tijd kwam

En hij nam de minst belangrijke de smerigste

Waardoor voelde ik me leeg

En ik ken mezelf, ik weet dat ik nog weg ben

En ik heb nog zoveel te leren

Met minder te verliezen op deze weg bij zonsondergang

Misschien moe maar gelukkiger dan ooit

Met de rust en het geduld van iemand die weet waar hij naar op zoek is