Баллада о красках - Зара, Оскар Борисович Фельцман

Был он рыжим, как из рыжиков рагу,

Рыжим, словно апельсины на снегу.

Мать шутила, мать веселою была:

«Я от солнышка сыночка родила!»

А другой был черным-черным у нее,

Черным, будто обгоревшее смолье.

Хохотала над расспросами она,

Говорила: «лишком ночь была темна!»

В сорок первом, в сорок памятном году,

Прокричали репродукторы беду.

Оба сына, оба двое, соль земли —

Поклонились маме в пояс.

И ушли.

Довелось в бою почуять молодым

Рыжий бешеный огонь и черный дым,

Злую зелень застоявшихся полей,

Серый цвет прифронтовых госпиталей.

Оба сына, оба двое, два крыла

Воевали до победы.

Мать ждала.

Не гневила, не кляла она судьбу.

Похоронка обошла ее избу.

Повезло ей, привалило счастье вдруг.

Повезло одной на три села вокруг.

Повезло ей.

Повезло ей!

Повезло!

Оба сына воротилися в село.

Оба сына, оба двое, плоть и стать.

Золотистых орденов не сосчитать.

Сыновья сидят рядком — к плечу плечо.

Руки целы, ноги целы — что еще!

Пьют зеленое вино, как повелось.

У обоих изменился цвет волос —

Стали волосы смертельной белизны:

Видно, много белой краски у войны.

Hij was rood, als stoofpot van paddenstoelen,

Rood als sinaasappels in de sneeuw.

Moeder grapte, moeder was vrolijk:

"Ik ben bevallen van een zoon van de zon!"

En de andere was zwart-zwart met haar,

Zwart, als verbrande teer.

Ze lachte om de vragen,

Ze zei: "De nacht was te donker!"

In het eenenveertigste, in het veertig gedenkwaardige jaar,

De luidsprekers riepen problemen.

Beide zonen, beide twee, zout der aarde -

Ze bogen in hun middel voor hun moeder.

En ze vertrokken.

Ik had de kans om de jongeren in de strijd te ruiken

Rood woedend vuur en zwarte rook,

Het kwade groen van stilstaande velden,

Grijze eerstelijnsziekenhuizen.

Beide zonen, beide twee, twee vleugels

Ze vochten tot de overwinning.

Moeder wachtte.

Ze werd niet boos, ze vervloekte het lot niet.

De begrafenis ging rond haar hut.

Ze had geluk, plotseling kwam het geluk.

Lucky one voor drie dorpen in de buurt.

Ze had geluk.

Gelukkig haar!

Gelukkig!

Beide zonen keerden terug naar het dorp.

Beide zonen, beide twee, vlees en worden.

Gouden bestellingen kunnen niet worden geteld.

De zonen zitten zij aan zij, schouder aan schouder.

Handen intact, benen intact - wat nog meer!

Ze drinken zoals gewoonlijk groene wijn.

Beiden zijn van haarkleur veranderd -

Haar werd dodelijk wit:

Het is te zien dat de oorlog veel witte verf heeft.