Hieronder staat de songtekst van het nummer Вятры , artiest - Zanzibar met vertaling
Originele tekst met vertaling
Zanzibar
Наплывае адчай, і зыбаецца сум
Павуціннаю кволкасьцю баб’яга лета.
Нас халодныя ветры латошаць, трасуць,
У тумане прапалі імклівыя мэты.
Наплывае адчай, і зыбаецца сум.
Крыльляў порсткіх ніяк ня ўзьняць.
Парахня
Пераела нутро, збузавала красу.
Не адходзіць ад нас ні на крок цішыня.
Нашым дзеям сьмяротны прыйшоў рачанец.
Дзіды часу навылет пратнулі нутро.
Воблік наш гартаваны ў гадах учарнеў
Ад туманнай імжакі і зыркіх вятроў.
Мне страшна за вас, дарагія сябры
За вокнамі веюць ліхія вятры
Пабудзьце ў хаце са мной да зары
За вокнамі веюць ліхія вятры
Нашым дзеям сьмяротны прыйшоў рачанец.
Нас адкінулі шуфлем у згоніны веку,
Як сьвятлом каганцовым жыцьцё мільгане,
Прыляціць мо рыданьне аднекуль?
Больш ніколі ня ўбачым трывожнай зары,
Палахлівых кастроў прыгуменнай рабіны.
Наш апошні з грудзей анямелых узрыд
Па жыцьці засумуе і ў далях загіне.
Мне страшна за вас, дарагія сябры
За вокнамі веюць ліхія вятры
Пабудзьце ў хаце са мной да зары
За вокнамі веюць ліхія вятры
Больш ніколі ня ўбачым трывожнай зары
(Нас, пахілых, нядэшлых, зямлёй занясе).
I бяз нас будуць зь ветрам аўсы гаварыць,
I начамі купацца ў квяцістай расе.
Шмат гадоў перажыта, загашана дум,
Неўпынёных узьлётаў разьвеяна ў полі.
Так напісана, мусіць, было на раду…
То спружынавы росхін трагічнае долі…
Шмат гадоў перажыта, загашана дум…
Усё бліжэюць магілы халоднай абрысы.
Разьвітаньне ўсім, што за намі ідуць,
Чые сэрцы гараць, як разьдзьмуханы прысак!
Мне страшна за вас, дарагія сябры
За вокнамі веюць ліхія вятры
Пабудзьце ў хаце са мной да зары
За вокнамі веюць ліхія вятры
Wanhoop zet in, en verdriet zet in
De fragiliteit van het spinnenweb van de zomer.
Koude winden blazen ons, schudden ons,
Snelle doelen verdwenen in de mist.
De wanhoop slaat toe, en het verdriet slaat toe.
Til de krillvleugels niet op.
de wierook
Ze at haar ingewanden op, verwende haar schoonheid.
Stilte laat ons geen stap in de steek.
Onze daden zijn tot de dood gekomen.
Speren van de tijd doorboorden de binnenkant.
Ons gezicht, verhard door de jaren heen, is zwart geworden
Van mistige nevel en scherpe wind.
Ik ben bang voor jullie, beste vrienden
Er waaien windstoten buiten de ramen
Blijf bij mij thuis tot het ochtendgloren
Er waaien windstoten buiten de ramen
Onze daden zijn tot de dood gekomen.
We werden weggegooid met een schop in de verwoestingen van de eeuw,
Terwijl het licht van het rozenkransleven flitst,
Zal het gesnik ergens vandaan komen?
Nooit meer zullen we de verontrustende dageraad zien,
De schuchtere vormen van het tamme roodborstje.
Onze laatste uit de boezem van de stomverbaasd
Hij zal het leven missen en in de verte sterven.
Ik ben bang voor jullie, beste vrienden
Er waaien windstoten buiten de ramen
Blijf bij mij thuis tot het ochtendgloren
Er waaien windstoten buiten de ramen
Nooit meer zullen we een alarmerende dageraad zien
(De aarde zal ons dragen, de geneigden, de ongelukkigen).
En zonder ons zal haver met de wind praten,
Ik baad 's nachts in de bloemrijke dauw.
Vele jaren zijn verstreken, gedachten zijn uitgedoofd,
Non-stop starts verspreid over het veld.
Zo moet het geschreven zijn...
De lente Roshin is een tragisch lot...
Vele jaren zijn verstreken, gedachten zijn uitgedoofd...
Het graf van een koude omtrek komt dichterbij.
Vaarwel aan iedereen die ons volgt,
Wiens harten branden als een opgeblazen voetzoeker!
Ik ben bang voor jullie, beste vrienden
Er waaien windstoten buiten de ramen
Blijf bij mij thuis tot het ochtendgloren
Er waaien windstoten buiten de ramen
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt