Девушка из харчевни - Юта

Любви моей ты боялся зря —

Не так я страшно люблю.

Мне было довольно видеть тебя,

Встречать улыбку твою.

И если ты уходил к другой

Иль просто был неизвестно где,

Мне было довольно того, что твой

Плащ висел на гвозде.

Когда же, наш мимолетный гость,

Ты умчался, новой судьбы ища,

Мне было довольно того, что гвоздь

Остался после плаща.

Теченье дней, шелестенье лет,

Туман, ветер и дождь.

А в доме событье — страшнее нет:

Из стенки вынули гвоздь.

Туман, и ветер, и шум дождя,

Теченье дней, шелестенье лет,

Мне было довольно, что от гвоздя

Остался маленький след.

Когда же и след от гвоздя исчез

Под кистью старого маляра,

Мне было довольно того, что след

Гвоздя был виден вчера.

Любви моей ты боялся зря.

Не так я страшно люблю.

Мне было довольно видеть тебя,

Встречать улыбку твою.

И в теплом ветре ловить опять

То скрипок плач, то литавров медь…

А что я с этого буду иметь,

Того тебе не понять.

Hовелла Матвеева, 1964

Je was tevergeefs bang voor mijn liefde -

Niet dus ik hou verschrikkelijk veel van.

Het was genoeg voor mij om je te zien

ontmoet je glimlach.

En als je naar een andere ging

Ile was alleen niet bekend waar,

Het was genoeg voor mij dat je

De mantel hing aan een spijker.

Wanneer, onze vluchtige gast,

Je snelde weg, op zoek naar een nieuw lot,

Ik had genoeg van die nagel

Bleef na de regenjas.

De stroom van dagen, het ruisen van jaren,

Mist, wind en regen.

En in het huis is er geen ergere gebeurtenis:

Er is een spijker uit de muur gehaald.

Mist en wind en het geluid van regen,

De stroom van dagen, het ruisen van jaren,

Het was genoeg voor mij dat van een spijker

Er is een klein spoor over.

Toen het spoor van de nagel verdween

Onder het penseel van een oude schilder,

Het was genoeg voor mij dat

De nagel is gisteren gezien.

Je was tevergeefs bang voor mijn liefde.

Niet dus ik hou verschrikkelijk veel van.

Het was genoeg voor mij om je te zien

ontmoet je glimlach.

En weer vangen in de warme wind

Nu huilende violen, dan koperen pauken...

En wat krijg ik hiervan,

Dat begrijp je niet.

Novella Matveeva, 1964