Обидно, досадно - Юрий Морфесси

Вот хмурые будни, осенние слезы,

Мечты о прошедшем и старческий стон.

Где дни беззаботные, светлые грезы?

Их нет — это был лишь обманчивый сон.

Припев: Обидно, досадно до слез и до мученья,

Что в жизни так поздно я встретился с тобой.

Что в жизни так поздно я встретился с тобой.

Как раньше любил я цыганские пляски

И тройки лихие, и хмельный угар.

Всё кануло в вечность, как в призрачной сказке,

Один я без ласк и без сладостных чар.

Черную розу, эмблему печали,

В последнюю встречу вы мне принесли,

Мы оба молчали, так плакать хотелось,

И счастья прошедшего было так жаль.

Hier zijn sombere weekdagen, herfsttranen,

Dromen uit het verleden en seniel gekreun.

Waar zijn de dagen van zorgeloze, heldere dromen?

Dat zijn ze niet - het was gewoon een bedrieglijke droom.

Koor: Het is jammer, vervelend tot tranen en tot kwelling,

Dat ik je in mijn leven zo laat heb ontmoet.

Dat ik je in mijn leven zo laat heb ontmoet.

Hoe ik vroeger van zigeunerdansen hield

En onstuimige triples en dronken razernij.

Alles is verzonken in de eeuwigheid, als in een spookachtig sprookje,

Ik ben alleen zonder liefkozingen en zonder zoete charmes.

Zwarte roos, het embleem van verdriet

Bij de laatste ontmoeting die je me bracht

We waren allebei stil, dus we wilden huilen,

En het geluk van het verleden was zo spijtig.